MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

DAVA : Davacı, fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil, hafta tatili ile yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirkete ait akaryakıt istasyonunda çalışmakta iken iş yerinin 15.08.2009 tarihinde üçüncü bir kişiye devredildiğini, müvekkilinin haftanın yedi günü tatil yapmaksızın ve günde oniki saat çalıştığını, milli ve dini bayramlarda çalışmış olmasına rağmen zamlı ücretlerinin ödenmediğini belirterek hafta tatili, fazla çalışma, yıllık izin ücreti ve ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı taraf temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla mesai ücretine hak kazanıp kazanmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda, davacı haftanın yedi günü günlük oniki saat çalıştığını iddia etmiştir. Davalı işverence dosyaya puantaj kaydı, mesai çizelgesi, ücret bodrosu ve benzeri delil sunulmadığı gibi tanık da dinletmemiştir. Davacı tanıkları, davalı işyerinde vardiya usulu ile çalışıldığını, vardiyaların sabah 08.00-18.00 ve akşam 18.00-08.00 arası olduğunu beyan etmişlerdir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının işyerinde iki vardiya halinde 08.00-18.00 saatleri arasında bir saat ara dinlenme ile 18.00-08.00 saatleri arasında ise birbuçuk saat ara dinlenme ile çalıştığı kabul edilerek hesaplama yapılmıştır.
Mahkemece davacının fazla mesai yaptığını ispatlayamadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiş ise de, karar dosya kapsamına uygun düşmemektedir.
Şöyle ki, dinlenen tanık anlatımlarından, davacının davalı işyerinde iki vardiya halinde 08.00-18.00 ve 18.00-08.00 saatleri arasında çalıştığı anlaşılmaktadır. Buna göre mahkemece alınan bilirkişi raporunun davacının 08.00-18.00 saatleri arasındaki vardiyada bir saat ara dinlenme ile haftalık dokuz saat fazla mesai yaptığına yönelik hesabı isabetlidir. Ancak 18.00-08.00 saatleri arasındaki vardiyada, çalışılan saat aralığının uzunluğu, yapılan işin niteliği ve işin yoğunluğu gibi hususlar dikkate alındığında, gece çalışmasına ilişkin ara dinlenme süresinin iki saat olarak kabulü dosya içeriğine daha uygun olacaktır. Bu halde, mahkemece davacının fazla mesai alacağı, belirtilen süreler esas alınarak yeniden hesaplanmalı, davacının çalıştığı sürenin uzunluğu da dikkate alınarak hesaplanan tutar üzerinden %40"dan aşağı olmamak üzere uygun bir indirim yapılarak söz konusu alacak hüküm altına alınmalıdır. Mahkemece yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Davacının yıllık ücretli izin alacağına hak kazanıp kazanmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile ispatlamalıdır.
Sözleşmenin feshi halinde kullanılmayan yıllık izin sürelerine ait ücret, işçinin kendisine veya hak sahiplerine ödenir. Böylece, iş sözleşmesinin feshinde kullanılmayan yıllık ücretli izin hakkı izin alacağına dönüşür.
Somut olayda, mahkemece davacının yıllık izin hakkının kullandırıldığı hususu davalı tarafça imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile ispatlanamadığı halde yıllık ücretli izin alacağının reddine karar verilmesi isabetsiz olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 02.03.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.