KARAR

Göçmen kaçakçılığı suçundan sanık ...’in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 79/1-b, 79/2, 35/2, 43/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca 8 yıl 5 ay 7 gün hapis ve 28.120,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına dair Edremit 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 29/03/2011 tarihli ve 2009/353 esas, 2011/230 sayılı kararının, Adalet Bakanlığı tarafından kanun yararına bozulmasının istenilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 03/02/2017 gün ve 7404 sayılı istem yazısıyla dava dosyası Dairemize gönderilmekle incelendi:
İstem yazısında: “Göçmen kaçakçılığı suçunda korunan hukuki yararın uluslararası toplum düzeni olup, menfaat karşlılığı ülkeye sokulan, ülkede kalmasına veya yurt dışına çıkmasına imkan sağlanan kişilerin suçun yasal mağduru durumunda bulunmayıp, suçun konusunu oluşturdukları gözetilmeden, sanık hakkında birden fazla yabancının yurt dışına çıkışına imkan sağladığı gerekçesiyle 5237 sayılı Kanun’un 43/1. maddesi tatbik edilerek fazla ceza tayininde isabet görülmemiştir..” denilmektedir.
Hukuksal Değerlendirme:
İnceleme yerinin Yargıtay olması ve kesinleşmiş kararlara yönelik bulunması nedeniyle olağanüstü temyiz de denilen kanun yararına bozma, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 15.11.2005 tarih ve 132-128 sayılı kararında da vurgulandığı gibi, sadece karar veya hükmün verildiği zamanda yürürlükte bulunan usul veya maddi ceza hukukuna aykırılıkların giderilmesi ile sınırlı olarak başvurulabilen olağanüstü bir kanun yoludur. Hukuka aykırılığın giderilmesi için başka bir kanun yolunun mümkün olduğu veya yargılama makamlarının asıl ceza davasına devam ettikleri durumlarda bu kanun yoluna başvurulamayacaktır.
CMK’nın 309. maddesine göre kanun yararına bozma yoluna, yalnızca hakim veya mahkeme tarafından verilen ve istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen karar veya hükümlere karşı gidilebilir.
Hükmün lehe bozulması halinde, bozulan cihetlerin temyiz talebinde bulunamamış olan sanıklara da uygulanmasının mümkün olması halinde, 1412 sayılı CMUK’nın 325. maddesi uyarınca sirayet yoluyla hükmün bozulmasından istifade ettirilmesi gerekir.
Somut olay bakımından;
Göçmen kaçakçılığı yapma ve suç örgütü kurma suçlarından sanık ... ve diğer sanıklar hakkında Edremit 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 29.03.2011 tarihli, 2009/353 esas, 2011/230 sayılı kararı ile verilen mahkumiyet kararının sanık ... dışındaki sanıklar tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 10.02.2014 tarihli, 2012/6068 esas, 2014/1422 sayılı kararı ile göçmen kaçakçılığı yapma suçundan kurulan hükmün TCK’nın 43. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümünün çıkartılmak suretiyle düzeltilerek onanmasına karar verildiği anlaşılmakla,
Mahkemenin hükümlü ... hakkındaki dosyayı yeniden ele alıp duruşma açarak bozmayı hükümlüye sirayet ettirerek bir karar vermesi gerekeceği, kanuni bir zorunluluk olan sirayetin Yargıtay bozma ilamında işaret edilmemesinin de sonuca etkili olmayacağı gözetildiğinde kanun yararına bozma talebine konu edilen hukuki sorunun ilk derece mahkemesinden talep edilecek bozmanın hükümlüye sirayeti sağlanarak çözülmesi mümkün iken olağanüstü kanun yolu olan kanun yararına bozmaya başvurulamayacağı anlaşılmaktadır.
Sonuç ve Karar:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın düzenlediği tebliğnamedeki düşünce yerinde görülmediğinden, CMK"nın 309 maddesi uyarınca KANUN YARARINA BOZMA İSTEĞİNİN REDDİNE, 14/11/2017 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.