Tebliğname No : KYB - 2015/72970

Kasten yaralama ve tehdit suçlarından sanık S.. A.."nın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2, 86/3-e, 106/1, 31/3, 62/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca ayrı ayrı iki kez 2.000,00 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair Akhisar 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 04/12/2014 tarihli ve 2014/566 esas, 2014/611 sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığı"nın 17.02.2015 tarih ve 2015/4064 – 12262 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 06.03.2015 tarih ve 2015/72970 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede; Dosya kapsamına göre;
1) Kararın gerekçe bölümünde “...sanık hakkında hürümün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilebileceği kanaatine varılarak...” şeklindeki ibareye rağmen hüküm fıkrasında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmemek sureliyle gerekçe ile hüküm arasında çelişkiye sebebiyet verilmesinde,
2) Sanığın mahkemece alınan savunmasında ve tanık O.. A.."ın kollukça alınan beyanında, mağdurun sanığa hakaret etmesi neticesinde yaralama eyleminin gerçekleştiğinin belirtilmiş olması karşısında, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağın tartışılmadan karar verilmesinde,
3) 5275 sayılı Cezaların İnfazı Hakkında Kanun"un 106/4. maddesinde yer alan, “Çocuklar hakkında hükmedilen adli para cezasının ödenmemesi halinde, bu ceza hapse çevrilemez. Bu takdirde onbirinci fıkra hükmü uygulanır.” şeklindeki ve aynı maddenin 11. fıkrasında yer alan, “İnfaz edilen hapsin süresi, adli para cezasının tamamıyla karşılamamış olursa, geri kalan adli para cezasının tahsili için ilam, Cumhuriyet Başsavcılığınca mahallin en büyük mal memuruna verilir. Bu makamlarca 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanuna göre kalan adli para cezası tahsil edilir.” biçimindeki düzenleme karşısında, fiili işlediği tarihte 18 yaşından küçük olan sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinde hapse çevrilmesinin mümkün olmadığı gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde; isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309.maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Kanun yararına bozma isteminin kapsamına, talebin niteliğine ve uygulanan yasa maddelerine göre,Yargıtay 1. Başkanlık Kurulunun 19/01/2015 tarih ve 2015/8 sayılı Kararının "Yargıtay Ceza Daireleri İşbölümüne İlişkin Ortak Hükümler" kısmı ile 6545 sayılı Kanunun 31. maddesi ile değişik Yargıtay Yasasının 14. maddesi uyarınca işin incelenmesi Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesine ait olduğundan, Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE; dosyanın incelenmek üzere ilgili Daireye GÖNDERİLMESİNE; 22.04.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.