MAHKEMESİ : İSTANBUL ANADOLU 30. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 19/12/2013
NUMARASI : 2013/190-2013/200

Taraflar arasında görülen davada İstanbul Anadolu 30. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 19/12/2013 tarih ve 2013/190-2013/200 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili nezdinde nakliyat abonman sigorta poliçesi ile sigortalı emtianın sigortalı dava dışı G.. K.. İzmir K.. Ltd. Şti. tarafından davalıya taşıtıldığı sırada, davalının % 100 kusuru ile sebebiyet verdiği trafik kazası neticesinde hasar gördüğünü, sigortalının 38.053 TL tutarındaki zararının karşılandığını ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 33.053 TL"nin; birleşen davada ise şimdilik 5.000 TL"nin ödeme tarihinden itibaren işleyecek faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, sigorta poliçesinin 12/c maddesi kapsamında kaldığından olay nedeniyle davalıya rücu edilemeyeceği gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Her ne kadar mahkemece davalı S.. Y.."nın dava dışı sigortalı G.. K.. İzmir K.. Nakliyat Lojistik Tic. Ltd. Şti. tarafından istihdam edildiği ve poliçenin 12. maddesine göre davalıya rücu edilemeyeceği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmişse de; bu husus sigortacının rücu hakkı ile ilgili olup dava tarihinde yürürlükte olan 6762 sayılı TTK"nın 1301. maddesine temas etmektedir. Yine uygulanması gereken TTK"nın 1264/3. maddesi, 1301. maddeye aykırı olan mukavele şartlarının hükümsüz olacağını amir olmakla sigortacının rücu hakkını kullanmasını engelleyici nitelikteki bu mukavele şartı hükümsüz olup, bu durumda davanın esası incelenip toplanan taraf delilleri değerlendirilip, sonucuna göre bir hüküm kurulması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 18.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.