Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/3898 Esas 2016/6102 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, fazla mesai, yıllık izin, ulusal bayram ve genel tatil ile ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı ..., müvekkilinin 02.08.2007-21.03.2011 tarihleri arasında çalıştığını, son olarak müdür sıfatıyla çalıştığını, net 1.000,00 TL ücret aldığını, iş sözleşmesinin haksız olarak feshedildiğini, haftanın altı günü 19:00-08:30 saatleri arasında çalıştığını, en az iki gün 19:00"da başlayan çalışmasının 09:30"a kadar uzadığını, 2010 ve 2011 yılları yıllık izinlerini kullanmadığını, Mart ayı ücretinin ödenmediğini belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile birlikte bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı ..., davacının 27.11.2010-24.03.2011 tarihleri arasında çalıştığını, kendi isteği ile işyerinden ayrıldığını, asgari ücret aldığını, fazla mesai yapmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Bozma ilamına uyan mahkemece, yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı ... temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının fazla mesai alacağının bulunup bulunmadığı noktasındadır. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda fazla mesai alacağını davacı tanığının çalışma süresini dikkate alarak beyanlarına göre haftalık onsekiz saat olarak belirtmiştir. Davacı tanığı davacı ile birlikte iki yıl çalıştıklarını beyan etmiştir. Bu durumda davacının kabul edilen işe başlangıç tarihinden iki yıl sonrasına kadar fazla mesai alacağının hesaplanması gerekli iken davacı tanığının çalışmasının bulunmadığı süre bakımından da hesaplama yapılması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.

SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgiliye iadesine, 02.03.2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.