Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9696 Esas 2021/1363 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 62/1, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre; olay günü gündüz vakti, meskun mahal dışı, iki şeritli iki yönlü asfalt köy yolunda sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile virajda direksiyon hakimiyetini kaybederek karşı yöne ait şeride tecavüz etmesi üzerine bu şeritte seyreden katılanların bulunduğu motosiklet ile çarpışmaları neticesinde bir katılanın 4. derece kemik kırığı ile, bir katılanın 2. derece kemik kırığı ile, iki katılanın ise basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanması ile sonuçlanan olayda,
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, açıklanan gerekçeye göre, mahalli Cumhuriyet savcısının bilinçli taksir halinin varlığı halinde hapis cezasının adli para cezasına çevrilemeyeceğine dair, sanığın eksik incelemeye, savunma hakkının kısıtlandığına, lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Olaydan yaklaşık 72 dakika sonra yapılan alkol ölçümünde 0.45 promil alkollü olması nedeniyle sanığın kaza anında 0.63 promil alkollü olduğu anlaşılmış ise de, Dairemizin yerleşik içtihatları göz önünde bulundurularak kaza esnasında 1,00 promil altında bir miktarda alkollü olan sanık hakkında TCK"nın 22/3. maddesinde tanımlı bilinçli taksir hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesi;
2-Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanığın ve mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321.maddesi gereğince, hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA; 09/02/2021 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.