Hırsızlık - işyeri dokunulmazlığını ihlal - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/27145 Esas 2016/8075 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını ihlal
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
Her ne kadar sanık ... yokluğunda açıkalnan hükmün 14.01.2011 tarihinde teblğ edildiği sırada askerde olduğunu iddia etmiş bu iddiasını tevsik edici bilgi ve belgeyi dilekçesine eklememiş ise de; ibraz edilen belgeler içerisinde Kara Kuvvetleri Komutanlığı 3. Kolordu Komutanlığı Asker Mahkemesi"nce (Hasdal/İstanbul) sanık ... hakkında firar etmek suçundan 10 ay hapis cezası verildiği, söz konusu gerekçeli kararda sanığın 1990-4 tertip olduğunun belirtildiği, askeri mahkemenin gerekçeli kararına göre sanık ..."ın 2010 yılının aralık ayında askere alındığının anlaşıldığı dolayısıyla hükmün tebliğ edildiği 14.01.2011 tarihinde sanığın asker olduğunun anlaşıldığı, Tebligat Kanun"un 21. maddesine göre yapılan tebliğin usul ve yasaya aykırı olduğu, temyiz süresinin öğrenme ile başlayacağı bu sebeple sanığın 28.01.2013 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek esastan yapılan incelenmesinde;
Sanıkların kapı kilidini levye ile kırıp işyerine girerek hırsızlık suçunu işlemeleri sebebiyle mala zarar verme suçundan zamanaşımı süresince işlem yapılması olanaklı kabul edilmiştir.
Hırsızlık suçu geceden sayılan zaman diliminde saat 04.45 sıralarında işlendiği halde sanıklar hakkında hırsızlık suçundan 143. maddesiyle, işyeri dokunulmazlığı suçundan ise TCK 116/4. maddesiyle uygulama yapılmaması; işyerinden iki kez hırsızlık yapan sanıklar hakkında TCK"nın 43. maddesi ile cezalarının arttırılmaması katılanın mahkeme huzurundaki beyanında çalınan malları kısmen teslim aldığını beyan etmesi karşısında kısmi iade nedeniyle ceza indirimine muvafakati tespit edilmeden TCK"nın 168/1. maddesinin uygulanması aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Kasten işlemiş oldukları suçlardan dolayı hapis cezasıyla mahkumiyetin yasal sonucu olarak sanıkların, 5237 sayılı TCK"nın 53/1-c bendinde belirtilen haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca hapis cezalarının infazları tamamlanıncaya kadar yalnızca, kendi altsoyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum oldukları hapis cezalarından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmalarına karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve sanık ... müdafiinin temyiz nedeni bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olmasından kaynaklanan zorunluluk nedeniyle; "TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin olan tüm kısımların" hükümden çıkartılması ile yerine "TCK"nın 53. maddesinin Anayasa Mahkemesi"nin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilmek suretiyle uygulanmasına" cümlesi eklenmek suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 30.05.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.