Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9702 Esas 2021/1362 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9702
Karar No: 2021/1362
Karar Tarihi: 09.02.2021

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9702 Esas 2021/1362 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Olayda, sanığın aracıyla karşı şeride geçerek motosikletle çarpışması sonucu bir kişi orta derece kemik kırığıyla, bir kişi ise basit tıbbi müdahaleyle yaralanmıştır. Mahkeme, sanığın asli kusurlu olduğunu kabul ederek mahkumiyet kararı vermiştir. Ancak, hüküm kısa süreli hapis cezası yerine adli para cezası olarak çevrilmemiş ve adli para cezası belirlenirken kanun maddeleri doğru uygulanmamıştır. Bu nedenle, karar bozulmuş ve sanığın adli para cezası belirlenirken kanun maddeleri doğru bir şekilde uygulanarak, hükmün düzeltilerek onanması gerektiği kararlaştırılmıştır.
TCK Madde 89/4 - Taksirle yaralama suçu,
TCK Madde 62/1 - Birden fazla mağduru olan suçlarda ceza arttırımı,
TCK Madde 50/4 - Hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine dair hüküm,
TCK Madde 52/2-4 - Adli para cezasının hesaplanması,
TCK Madde 53/6 - Adli para cezasının ödenmemesi durumunda hapis cezası uygulanması.

12. Ceza Dairesi 2019/9702 E. , 2021/1362 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/4, 52/2-4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre; olay günü gündüz vakti, meskun mahal içi, iki şeritli iki yönlü asfalt yolda otomobili ile yolun sağında duraklayan sanığın durakladığı yerden hareketle "U" dönüşü yaparak karşı yöne ait şeride girdiği sırada bu şeritte seyreden katılanların bulunduğu motosikletin ön kısımlarıyla sanığın otomobilinin arka tampon kısmının sağ köşesine çarpması neticesinde bir katılanın orta derece kemik kırığı ile, bir katılanın ise basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanması ile sonuçlanan olayda, sanığın asli kusurlu olduğunun kabulü ile mahkumiyet kararı verilmesi bakımından mahkemenin takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, açıklanan gerekçeye göre, sanığın beraat kararı verilmesi gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin "50/1-a" yerine "50/4" olarak gösterilmesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine ve adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasının 3 ve 4 numaralı bentlerinin hükümden çıkarılarak yerine, “Sanığa verilen 10 ay hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK"nın 50/1-a maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesine, TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 300 tam gün olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesine göre sanığın ekonomik durumu ve şahsi halleri gözetilerek günlüğü takdiren 20 TL den paraya çevrilerek 6.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibarelerinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 09/02/2021 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.