Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2006/2351 Esas 2006/6935 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi     : İstanbul 5. İş Mahkemesi
Tarih               : 21.12.2005
No                   : 429-1063  
                       
Davacı  SSK Yüksek Sağlık Kurulu"nun 30.1.2004 tarih ve 1417 esas ve  438 karar sayılı sayılı  % 24,2 maluliyet  oranının tesbiti kararının iptali ile  davalı karşı davacı .."un gerçek maluliyet oranının tesbitine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  davacı karşı davalı yönünden davanın reddine davalı karyşı davacı  yönünden davanın kabulüne  karar vermiştir.
Hükmün davacı-karşı davalı ile davalı kurum vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava iş kazası sonucu oluşan sürekli iş göremezlik oranının tesbiti istemine ilişkindir.
Zararlandırıcı sigorta olayına maruz kalan işçide oluşan sürekli iş göremezlik oranı SSK Yüksek Sağlık Kurulu tarafından %24.2 oranında  tesbitine dair rapora itiraz üzerine Adli Tıp 3.İhtisas Kurulu tarafından yapılan inceleme sonucunda sigortalıda oluşan sürekli iş göremezliğin %44 oranında olduğunun belirlendiği açıktır. Hal böyle olunca iki rapor arasındaki çelişkinin Adli Tıp Genel Kurulunca giderilmesi gerekirken İstanbul Tıp Fakültesi Hastahanesi’nden alınan ve Sosyal Sigortalar Sağlık İşlemleri Tüzüğü dikkate alınmaksızın düzenlendiği anlaşılan rapora dayalı olarak %51.25 oranında sürekli işgöremezlik oranı üzerinden davanın sonuçlandırılması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Yapılacak iş, Sosyal Sigortalar Kurumu Yüksek Sağlık Kurulu tarafından belirlenen sürekli iş göremezlik oranının tesbitine dair rapor ile Adli Tıp 3.İhtisas Kurulu tarafından belirlenen sürekli iş göremezlik oranına  dair rapor arasındaki çelişkiyi Adli Tıp Genel Kurulundan yeniden rapor almak suretiyle gidermekten ibarettir.
O halde, tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacı karşı davalı"ya iadesine, 26.06.2006 gününde oybirliğiyle karar verildi.