Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2014/13515 Esas 2015/7020 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Fethiye 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 13/05/2014
NUMARASI : 2013/178-2014/246

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 02.05.2013 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 13.05.2014 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılardan DSİ Genel Müdürlüğü vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
_ K A R A R _
Dava, TMK"nın 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir.
Davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, davacıya ait 9 parsel sayılı taşınmazların üzerinden 10.12.2013 tarihli bilirkişi raporu ve eki krokide 4 no"lu seçenekte sarı renkle "E" harfiyle gösterilen toplam 32,64 m2 ve "F" harfiyle gösterilen 30,14 m2"lik kısımdan geçit kurulmasına karar verilmiştir.
Hükmü, davalı DSİ Genel Müdürlüğü vekili temyiz etmiştir.
TMK"nın 747/2 maddesi gereğince geçit isteği, önceki mülkiyet ve yol durumuna göre en uygun komşuya, bu şekilde ihtiyacın karşılanmaması halinde geçit tesisinden en az zarar görecek olana yöneltilmelidir. Zira geçit hakkı taşınmaz mülkiyetini sınırlayan bir irtifak hakkı olmakla birlikte, özünü komşuluk hukukundan alır. Bunun doğal sonucu olarak yol saptanırken komşuluk hukuku ilkeleri gözetilmelidir. Geçit ihtiyacının nedeni, taşınmazın niteliğiyle bu ihtiyacın nasıl ve hangi araçlarla karşılanacağı davacının sübjektif arzularına göre değil, objektif esaslara uygun olarak belirlenmeli, taşınmaz mülkiyetinin sınırlandırılması konusunda genel bir ilke olan fedakârlığın denkleştirilmesi prensibi dikkatten kaçırılmamalıdır.
Somut uyuşmazlıkta, 10.12.2013 tarihli bilirkişi raporunda belirlenen 4 no"lu güzergâh esas alınarak hüküm kurulmuştur. Davacı, 9 parsel sayılı taşınmazından genel yola ulaşabilmek için davalılara ait taşınmazlardan geçit hakkı kurulmasını istemiş ise de hükme esas alınan bilirkişi raporu ve ekindeki krokiye göre 9 parsel sayılı taşınmazın batı sınırından kadastrol yola cephesi bulunduğu anlaşılmaktadır. Yola cephesi bulunan taşınmazın geçit ihtiyacı bulunduğundan söz edilemez. Bu nedenle davanın reddi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalılardan DSİ Genel Müdürlüğü vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 23.06.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.