Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2010/7495 Esas 2010/9094 Karar Sayılı İlamı

Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, kayden malik olduğu 741 ada 2 nolu parseldeki 9 nolu bağımsız bölüme davalının haksız olarak müdahale ettiğini ileri sürerek, el atmanın önlenmesi ve ecrimisil  isteminde bulunmuştur.
Davalı, taşınmazı haricen satın aldığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, müdahale olgusunun sabit olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne    karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik  Hakimi   raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, çaplı taşınmaza el atmanın önlenmesi ve ecrimisil isteklerine ilişkindir.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; çekişme konusu .. ada 2 parsel sayılı kat irtifakı kurulu taşınmazdaki 9 nolu bağımsız bölümün davacı adına kayıtlı olup, davalının kayıttan ve mülkiyetten kaynaklanan ya da kişisel  bir hakkının bulunmadığı görülmektedir.
Mahkemece, davacının taşınmazı 20.01.2006 tarihinde satın almasına rağmen ihtarname tarihine kadar oturmasına ses çıkarmadığı 20.05.2008 tarihli ihtarname ile tebliğden itibaren 30 gün içerisinde taşınmazın tahliyesini ve ecrimisil istediği, bir başka anlatımla davalının başlangıçta bu yerde davacının muvafakatı ile otururken dava öncesi çekilen ihtarla muvafakatın geri alındığı, o tarihten itibaren taşınmazda oturmasının  haklı ve geçerli bir nedeni kalmadığı anlaşıldığına göre, el atmanın önlenmesi yönünde karar verilmiş olmasında bir isabetsizlik yoktur. Davalının bu yöne ilişkin temyiz itirazları yerinde değildir. Reddine.
Nevarki, davacının davalıya 20.05.2008 tarihinde ihtar çekerek 30 gün içerisinde tahliye  istediği, bu sürede taşınmazın boşaltılmadığı, 21.07.2008 tarihinde de eldeki davanın açıldığı anlaşılmaktadır. Bu durumda davalının kendisine keşide edilen ihtarda öngörülen süreden sonra taşınmazda fuzuli şagil bulunduğu düşünülerek dava tarihine kadar olan süre için ecrimisil tayin ve takdiri gerekirken fazla ecrimisile hükmedilmesi doğru değildir. Davalının bu yöne değinen temyiz itirazları yerindedir. Kabulüyle hükmün açıklanan nedenlerden ötürü H.U.M.K.’nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin  harcın  temyiz  edene  geri  verilmesine, 20.9.2010  tarihinde  oybirliğiyle karar verildi.