Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2006/1355 Esas 2006/6741 Karar Sayılı İlamı

Davacı, 16.4.1969- 30.11.1975 tarihleri arası 3201 sayılı Yasa gereği borçlandırılması gerektiğinin tesbitine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillere, kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle davacının davalı Kurum’a borçlanma talebinde bulunduğu 09.05.2005 tarihinde 3201 sayılı Yasa’nın 3. maddesinde değişiklik yapan 4958 sayılı Yasa’nın 56. maddesinin yürürlükte bulunmasına göre davalı Kurum vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2- Dava 16.4.1969-30.11.1975 tarihleri arasında Almanya’da geçen çalışma süresinin 3201 sayılı Yasa uyarınca iki yıllık başvuru süresi aranmaksızın borçlanılabileceğinin tesbiti aksi yöndeki davalı Kurum işleminin iptali istemine ilişkindir.
Mahkemece, davacının yurtdışında geçmiş olan çalışma sürelerinin 3201 sayılı Kanuna göre (4958 sayılı Yasa ile değişik şekline göre başvuru süresi kaldırılmış bulunduğundan) Türkiye’ye kesin dönüş tarihine bakılmaksızın borçlanabileceğinin tesbitine, aksi yöndeki Kurum işleminin iptaline karar verilmesi yerinde ise de, tercüme edilmiş olan Alman Hizmet cetvelinde davacının yurtdışı çalışma süresinin 16.4.1969-30.11.1974 tarihleri arasındaki dönemi kapsadığı görülmesine rağmen Mahkemece 16.4.1969-30.11.1975 tarihleri arasında Almanya’da geçen çalışma süresinin 3201 sayılı Yasa uyarınca borçlanılabileceğinin tespitine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirir.
Mahkemece  davacının çalışma sürelerinin kuşku duyulmayacak  biçimde saptanması  bu sürelerle sınırlı olmak üzere 3201 sayılı Kanunun 3. ve devamı maddeleri gereği  borçlandırma hakkından yararlandırılması gerektiğine karar verilmesi gerekirken yanlış değerlendirme ile yazılı şekilde   karar verilmesi isabetsizdir.
O halde, davalı Kurum’un bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 20.6.2006  gününde oybirliğiyle karar verildi.