MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada .... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 18/03/2014 tarih ve 2011/20-2014/175 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankada bulunan hesabından bilgisi ve rızası dışında internet bankacılığı yoluyla 03/01/2011 tarihinde 3. kişilere ait hesaplara EFT işlemleri yapıldığını, bankanın müvekkilinin oluşan zararından sorumlu olduğunu ileri sürerek, toplam 25.509,54 TL zararın faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin gerekli güvenlik önlemlerini almış olduğunu, davacı müşterinin bilgi ve şifrelerinin kendi kusuru ile üçüncü kişilerin eline geçmesine sebebiyet verdiğini, dolayısıyla zarara kendi kusurlu eyleminin neden olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, Somut olayda; davalı bankanın davacıya; internet sahteciliklerine karşı son derece etkin bir koruma sağlayan elektronik imza uygulamasını , tek kullanımlık şifre üreten USB girişli veya USB girişsiz token cihazı ile işlem yapılmasını zorunlu kılmadığı, anti virüs programı vermediği gibi anti virüs programlarının bilgisayarlarında yüklü olup olmadığının dahi sorgulamadığının görüldüğü,davalı bankanın basiretli bir tacir gibi davranıp sahteciliği önleyici tedbirlerin alması gerektiği, davacının müterafik kusurunun bulunmadığı, davalı bankaya karşı gerçekleştirilen iş bu sahtecilik işlemi ile davacının hesabından 25.509,54 TL EFT yapılması olayında, ispat yükü kendisinde olan davalı bankanın davacının şifre ve parolasının davacının kusuru ile ele geçirildiğini kanıtlayamaması karşısında, aldığı mevduatı iade etme yükümlülüğü altında olduğu, davacı ...’nun davalı bankadan dava tarhi 12.01.2011 tarihi itibariyle 25.509,54 TL alacaklı olduğu, ancak 27.01.2011 tarihinde 2.040,75 TL de iade edildiğinden (25.509,54 TL-2.040,75 TL =) 23.468,79 TL alacağının bulunduğu, alacağa dava tarihinden itibaren yasal faizi talep edebileceği gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile 23.468,79 TL alacağın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline, fazlaya ilişkin istem hususundaki dava konusuz kaldığından bu konuda karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 1.203,25 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 17.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.