Mahkemesi :Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 27. Hukuk Dairesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı olan Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi’nce verilen kararın temyizen tetkiki davacı vekili tarafından duruşmalı olarak istenmiş, duruşma talebi kabul edilerek 01.12.2020 tarihinde yapılan duruşmaya davacı vekili Avukat Makbule ...ile davalı vekili Avukat ... geldi. Temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşıldıktan ve hazır bulunan taraflar avukatları dinlendikten sonra vaktin darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması başka güne bırakılmıştı. Bu kere dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, eser sözleşmesinden kaynaklanan fazla ödemenin istirdadı istemine dayanmakta olup, ilk derece mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen kararın taraflarca istinaf edilmesi üzerine Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 27. Hukuk Dairesi tarafından davacının istinaf başvurusunun esastan reddine, davalının istinaf başvurusu kabulü ile kararın kaldırılmasına ve davanın reddine dair verilen karara karşı davacı tarafça temyiz talebinde bulunulmuştur.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle HMK 355. maddedeki kamu düzenine aykırılık halleri resen gözetilmek üzere istinaf incelemesinin, istinaf dilekçesinde belirtilen sebeplerle sınırlı olarak yapılacağı kuralına uygun biçimde inceleme yapılıp bir isabetsizlik bulunmaksızın karar verilmiş olmasına, dava şartları, delillerin toplanması ve hukukun uygulanması bakımından da hükmün bozulmasını gerektirir bir neden bulunmamasına göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz taleplerinin reddi gerekmiştir.
2-Taraflar arasında 23.10.2011 tarihli Ankara Kalite Yönetimi Bilgi Başkanlığı Laboratuar Müdürlüğü Onarımı ile Akaryakıt Madeni ve Atık Lab. ve Lab. Oda Onarımı İşi bünyesindeki her türlü elektrik imalâtlarının yapımına ilişkin ve 01.07.2010 tarihli Ankara Ahlatlıbel Hv. Kuv. K.lığı KH. Keşif Gözetleme Uydu Sistemi Yer İstasyonu ve Grup Elektrojen Binası İşi bünyesindeki her türlü elektrik imalâtlarının yapımı işine ilişkin iki ayrı sözleşme bulunmaktadır. Davacı yüklenici davalı ise taşeron konumundadır. Davacı davasında gecikme cezaları, teknik personel cezası, iş eksilişi, SSK ödemesi, vergi ve stopajlar ile 01.07.2010 tarihli sözleşme ile ilgili çekle yapılan 659.000,00 TL tutarında ödeme ve 23.10.2011 tarihli sözleşme ile ilgili çekle yapılan 76.000,00 TL tutarında ödeme nazara alındığında, her iki sözleşmeden toplam 456.000,00 TL fazla ödemesi bulunduğunu iddia etmiş, davalı tarafça davanın reddine karar verilmesi, fazla ödemenin değil aksine alacaklarının bulunduğu, idarece kesilen gecikme cezası bulunmadığı, gecikmenin elektrik işlerinden kaynaklanmadığı iddia edilmiştir. İlk derece mahkemesince tarafların ticari defter ve kayıtlarının da incelenmesi sonucunda düzenlenen 07.12.2015 tarihli rapor doğrultusunda davacının davalıdan 4.624,95 TL alacaklı olduğuna karar verilmiş, tarafların istinafı neticesinde, bölge adliye mahkemesinde yapılan incelemede gecikme cezalarının davalıya uygulanmaması gerektiği gerekçesi ile yapılan hesaplamada, davacının alacağı bulunmadığı hesaplanmış ve davanın reddine karar verilmiştir.
Davacı 01.07.2010 tarihli sözleşmeyle ilgili 14 adet çekle 659.000,00 TL, 23.10.2011 tarihli sözleşmeyle ilgili 76.000,00 TL ödeme yaptığını ileri sürmüş ve ödemeye ilişkin makbuzları da dosyaya sunmuştur. İlk derece mahkemesince 76.000,00 TL ödemeye ilişkin makbuzlar araştırılmadığı gibi bölge adliye mahkemesince de bu husus değerlendirilmemiştir. Ödeme makbuzları istinaf sebebi olarak sunulmasına rağmen sıhhati ve geçerliliği araştırılmadan eksik inceleme ile davacının başvurusunun esastan reddine karar verilmesi hatalı olmuş, kararın bozulması gerekmiştir.
Bu durumda yapılacak iş; 76.000,00 TL"lik ödeme ile ilgili sunduğu makbuzlar konusunda davacı yüklenicinin beyanı alınıp, sıhhati de araştırıldıktan sonra, makbuzların geçerli ödemelere dair olduğunun anlaşılması halinde, hükme esas raporu hazırlayan bilirkişi heyetinden alınacak raporla davacının fazla ödemesinin bulunup bulunmadığı değerlendirilerek davanın sonuçlandırılmasından ibarettir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davacının diğer temyiz itirazlarının reddine, 2. bentte açıklanan nedenlerle kabulü ile hükmün temyiz eden davacı yararına BOZULMASINA, 3.050,00 TL duruşma vekâlet ücretinin davalıdan alınarak Yargıtay"daki duruşmada vekille temsil olunan davacıya verilmesine, ödenenden 5766 sayılı Kanun"un 11. maddesi ile yapılan değişiklik gereğince Harçlar Kanunu 42/2-d maddesi uyarınca alınması gereken 267,80 TL Yargıtay başvurma harcının mahsup edilerek, varsa fazla alınan temyiz harcının temyiz eden davacıya iadesine, 6100 sayılı HMK 373. madde hükümleri gözetilerek dosyanın Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi"ne, karardan bir örneğinin ise ilk derece mahkemesine gönderilmesine, 16.12.2020 gününde kesin olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.