Taraflar arasında görülen davada; 
Davacı, 17.5.2000 tarihinde Samsun-Ordu karayolunda yaya alt geçidi yapılması konusunda protokol imzaladıkları davalının protokole aykırı olarak yaya alt geçidine dükkanlar yaptığını ileri sürüp 29 adet dükkanın yıkımına karar verilmesini istemiştir.
Müdahil davacı, kayden maliki bulunduğu 854 ada 78 parsel sayılı taşınmaza haksız olarak davalıların imzaladıkları protokol gereğince yaya alt geçidi ve dükkanlar Inşa ettiklerini ileri sürüp arzın maliki olduklarından dükkanların da Hazine adına tesciline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, dava konusu taşınmaza davacı ile imzaladıkları protokol doğrultusunda yaya alt geçidi yaptıklarını, alt geçidin kullanımını özendirmek amacıyla dükkanları inşa ettiklerini, protokole aykırılık bulunmadığını, müdahilin isteğinin ise haksız olduğunu belirtip reddini savunmuştur.
Karar, davacı İdare vekili ve asli müdahil Hazine vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
Davacı Karayolları Genel Müdürlüğünün, davalı Belediye ile aralarında Samsun-Ordu Karayolunda yaya alt geçidi yapılmak üzere protokol imzaladıkları halde,davalının protokol hükümleri dışına çıkarak  yapılan yaya  alt  geçidinde ticari amaçlı  dükkanlar yaptırdığını ileri  sürerek, dükkanların yıkımı isteğiyle  eldeki davayı açmış, müdahil Hazine ise ,dükkanların  kayden maliki  olduğu 78 parselde inşa edildiğini belirterek davaya davacı (asli müdahil) sıfatıyla  müdahale ederek dükkanların adına tescilini istemiştir.
  Mahkemece, hükmüne uyulan bozma ilamı doğrultusunda yapılan araştırma  sonucunda,  davanın ve müdahil Hazinenin davasının arzın tabii maliki hazine olduğu, dükkanların TMK"nun 718 ve 684.maddesi hükmü uyarınca arzın mülkiyetine tabi olduğu, dükkanlar bakımından 634 Sayılı Yasa hükümleri uyarınca kat irtifakı veya kat mülkiyeti tesis edilmedikçe müstakil mülkiyete konu teşkil etmeyeceği nedenleriyle reddine karar verilmiş olmasında kural olarak bir isabetsizlik yoktur. Müdahil davacı Hazinenin tüm, davacı Karayolları Genel Müdürlüğünün  öteki temyiz itirazları yerinde değildir. Reddine.
Ancak, davalı Belediyenin davacı Karayolları Genel Müdürlüğü ile aralarında düzenlenen  protokol hükümlerine aykırı olarak yaya alt geçidinde ticari  maksatlı  29 adet dükkan yaptırmış olduğu, Karayolları Genel Müdürlüğünün 30.12.2005 tarihli cevabi yazısına göre, yargılama sırasında, 28.10.2005 tarihi itibariyle bu alanın karayolları ağı dışına çıkarılarak davalı Belediyeye  devredildiği, bu durumda,  dava  tarihi  itibariyle  davacı  Karayolları  Genel  Müdürlüğünün   dava açmakta haklı olduğu gözetilerek, harçtan, yargılama giderinden ve vekalet ücretinden davalı Belediyenin sorumlu tutulması gerekirken, aksi yönde davacı Karayolları Genel Müdürlüğünün sorumlu tutulması doğru olmadığı gibi; kabule görede, davacı Karayolları Genel Müdürlüğünün 5018 Sayılı Yasa uyarınca harçtan muaf olduğu   halde,  bu husus gözetilmeksizin  harçtan sorumlu tutulmasıda doğru değildir.
 Davacı Karayolları Genel Müdürlüğünün temyiz itirazları bu nedenle yerindedir. Kabulüyle hükmün açıklanan nedene hasren HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, 14.07.2010  tarihinde oybirliğiyle karar verildi.