Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2013/2309 Esas 2013/3793 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :AİLE MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen nafaka davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Davacı vekili dilekçesinde, taraflarının 2004 yılında boşandıklarını, boşanma sonucunda davalıya 200 TL yoksulluk nafakasına hükmolunduğunu ilamın 2005 yılında kesinleştiğini; sonradan ise davalının çalışmaya başladığını, yoksulluktan kurtulduğu ileri sürülerek, yoksulluk nafakasının kaldırılmasına, olmadığı takdirde aylık 100 TL"ye indirilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece, davalının asgari ücretle çalışmaya başladığını, asgari ücretin yoksulluktan kurtarmayacağı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
TMK.nun 176/4.maddesine göre, "tarafların mali durumlarının değişmesi veya hakkaniyetin gerektirdiği hallerde iradın arttırılması veya azaltılmasına karar verilebilir."
Somut olayda; asgari ücret seviyesinde gelirin bulunması yoksulluğu kaldırmaz ise de; davacının sosyal ve ekonomik durumu araştırılması yapılmamış, gelir ve malvarlığı tesbit edilmemiş, tarafların gelirleri birbirleriyle karşılaştırılmamış, çoğun içerisinde azı da vardır ilkesi gereğince kaldırma indirmeyi de kapsadığından nafakanın indirim şartlarının bulunup bulunmadığı tesbit edilip tartışılmadan yazılı şekilde eksik inceleme ve araştırma ile hüküm kurulmuş olması doğru görülmemiş, hükmün bu nedenle bozulması gerektirmiştir.
Mahkemece yapılacak iş, davacının sosyal ve ekonomik araştırması yapılarak tüm gelir ve mal varlığı tesbit edilerek tesbit edilen gelirin davalı geliri ile karşılaştırılarak, nafakanın indirim sartlarının bulunup bulunmadığı tam olarak tesbit edilip hakkaniyet durumu da nazara alınarak gerekirse nafakanın tamamının kaldırılmayıp bir miktar indirilmesine karar verilmelidir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 06.03.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.