Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/3716 Esas 2022/8222 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tefecilik, Vergi Usul Kanunu’na aykırılık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

A) Tefecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyizinin incelenmesinde:
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1) Sanığın, POS cihazlarını kullanım amaçları ve sözleşme koşulları dışında, kredi kartı sahiplerinin nakit ihtiyaçlarının karşılanması amacıyla kullanmaktan ibaret fiillerinin, 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu'nun 36. maddesinde düzenlenen gerçeğe aykırı olarak harcama belgesi düzenleme suçunu oluşturduğu gözetilmeden, tefecilik suçundan mahkumiyet hükmü kurulması,
2) Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
B) 2009 ve 2010 yılı vergi dönemlerinde muhteviyatı itibariyle yanıltıcı sahte fatura kullanmak suretiyle Vergi Usul Kanunu’na aykırılık suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanığın temyizinin incelenmesinde:
5271 sayılı CMK'nin 225. maddesi uyarınca hükmün konusu duruşmanın neticesine göre iddianamede gösterilen fiil ve failden ibaret olup, iddianamede açıklanan ve suç oluşturduğu ileri sürülen fiilin dışına çıkılarak açılmayan davadan yargılama yapılıp hüküm kurulmasının mümkün bulunmadığı, sanık hakkında 2009 ve 2010 takvim yıllarında sahte fatura kullanma veya muhteviyatı itibariyle yanıltıcı fatura kullanma suçlarından açılan bir dava bulunmadığı gözetilmeden, iddianame dışına çıkılarak 2009 ve 2010 yılı vergi dönemlerinde muhteviyatı itibariyle yanıltıcı sahte fatura kullanmak suretiyle Vergi Usul Kanunu’na aykırılık suçundan mahkumiyet hükümleri kurulması,

C) 2009 ve 2010 yılı vergi dönemlerinde muhteviyatı itibariyle yanıltıcı sahte fatura düzenlemek suretiyle Vergi Usul Kanunu’na aykırılık suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanığın temyizinin incelenmesinde:
1) Isparta Cumhuriyet Başsavcılığının 21.04.2014 tarihli iddianamesiyle sanık hakkında 2009 ve 2010 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından kamu davası açıldığı, sahte fatura düzenleme ve muhteviyatı itibariyle yanıltıcı fatura düzenleme suçlarının birbirinden ayrı ve bağımsız suçlar olduğu gözetilmeden, kararın gerekçesinde 2009 ve 2010 takvim yıllarında sahte belge düzenlemek suretiyle Vergi Usul Kanunu’nun 359/b, maddesinde tanımlanan suçu işlediği kabul edilen sanık hakkında 2009 ve 2010 yılı vergi dönemlerinde muhteviyatı itibariyle yanıltıcı sahte fatura düzenlemek suretiyle Vergi Usul Kanunu’na aykırılık suçundan mahkumiyet hükümleri kurulması suretiyle, hükmün karıştırılması, yasaya aykırı,
2) Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle, 213 sayılı Kanun'un 359 ve 367. maddelerinde değişiklik yapılmış olup aynı Kanun'un 6. maddesiyle, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'na eklenen geçici 34. maddenin 3. fıkrasındaki "Bu maddeyi ihdas eden Kanun'un yayımı tarihinde 359. madde kapsamına giren suçlardan dolayı temyiz veya istinaf kanun yolu incelemesinde bulunan dosyalardan, 359. maddede bu maddeyi ihdas eden Kanunla yapılan düzenlemeler nedeniyle lehe değerlendirme yapılması gereken dosyalar hakkında bozma kararı verilir" hükmü uyarınca, 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca (Vergi Usul Kanunu’na aykırılık suçundan kurulan hükümler yönünden diğer yönleri incelenmeksizin) hükümlerin BOZULMASINA, 12.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.