Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/1074 Esas 2022/2695 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs, Ruhsatsız tabanca taşıma
HÜKÜMLER : 1)İskenderun 1.Ağır Ceza Mahkemesinin 04.06.1998 tarih ve 1998/48 (E), 1998/51(K) sayılı kararı ile üç ayrı mağdura karşı kasten öldürmeye teşebbüs ve 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçlarından 765 sayılı TCK’nuna göre verilen ve kesinleşen hükümlerle ilgili olarak 5237 sayılı TCK’nin yürürlüğe girmesinden sonra Cumhuriyet savcılığı tarafından lehe aleyhe yasanın tespiti amacıyla uyarlama yapılmasının istenmesi üzerine yapılan uyarlama yargılaması sonucu İskenderun 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 16.10.2014 tarih, 2014/123 (E), 2014/216 (K) sayılı kararı ile; Mağdur Salih ...'a karşı eylemi yönünden, TCK'nin 81, 35, 29, 62. maddeleri uyarınca 5 yıl 7 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, Mağdurlar ... ... ve ... ...'ı kasten öldürmeye teşebbüs suçundan kurulan hükümler yönünden uyarlama talebinin reddine karar verildiği,
2)Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 19.09.2017 tarih ve 2017/1618 (E), 2017/2801 (K) sayılı kararı ile bozulmasına karar verildiği,
3) İskenderun 1.Ağır Ceza Mahkemesinin 08.04.2021 tarih, 2017/276 (E), 2021/142 (K) sayılı kararı ile; Mahkemizce verilen 04.06.1998 tarih ve 1998/48 (E), 1998/51 (K) sayılı kesinleşmiş mahkumiyet hükümlerinin ortadan kaldırılmasına;
a)Mağdurlara yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçundan 3 kez TCK'nin 81, 35, 29, 62, 53. maddeleri gereğince ayrı ayrı 8 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına; ancak sanığın kesinleşen hükümdeki ceza miktarı yönünden kazanılmış hakkı gözetilerek CMUK'un 326/son maddesi gereğince mağdur ...'a yönelik eyleminden verilen cezanın 2 yıl 6 ay hapis cezası, mağdur ...'ye yönelik eyleminden dolayı verilen cezanın 2 ay 14 gün hapis cezası olarak infazına,
b)6136 s.K.'nun 13/1, TCK'nın 62, 52/2, 53, 58/7. maddeleri gereğince 10 ay hapis ve 500 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına,
c)Hapis cezalarının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verildiği,

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen karar, hükümlü müdafii tarafından sadece mağdur ...’ı kasten öldürmeye teşebbüs suçundan kurulan hüküm yönünden temyiz edildiği; mağdurlar ... ... ve ... ...’ı kasten öldürmeye teşebbüs ve 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçlarından kurulan hükümler yönünden temyiz edilmediği gibi ceza miktarı itibariyle bu hükümler re’sen de temyize tabi olmadığından temyiz incelemesi mağdur Salih ...’ı kasten öldürmeye teşebbüs suçundan kurulan hükümle sınırlı olarak yapılmıştır.
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Hükümlü ... hakkında mağdur Salih ...’ı kasten öldürmeye teşebbüs suçundan 765 sayılı TCK'nin 448, 62, 51/1, 59, 81/1-2, 31, 33. maddeleri gereğince kurulup, Yargıtay 1. Ceza Dairesince onanmak suretiyle kesinleşen hükümden sonra yürürlüğe giren, 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi ve 5252 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un 9. maddesi uyarınca yeniden duruşma açılarak yapılan uyarlama sonucu bozmaya uyularak kurulan hükümde düzeltme nedeni dışında isabetsizlik görülmediğinden, hükümlü müdafiinin ceza miktarına yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz istemlerinin reddiyle, tekerrür 765 sayılı Kanun'da cezanın artırım nedeni olarak öngörülmüş iken 5237 sayılı TCK’nin da koşullu salıverilme süresini de etkileyecek şekilde bir infaz rejimi kurumu olarak düzenlendiğinden, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 2006/1-319 Esas, 2006/302 Karar sayılı ilamındada belirtildiği gibi 5237 sayılı lehe kabul edilerek yapılan uygulamalarda, aleyhe olan ve infazı ilgilendiren bu hükmün uygulanma olanağı bulunmadığı gözetilmeksizin, cezanın TCK’nin 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi yasaya aykırı olup hükümlü müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmekle hükmün BOZULMASINA, ancak bozma sebebi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak hüküm fıkrasında yer alan TCK’nın 58. maddesi ile ilgili uygulamanın hüküm fıkrasından çıkartılmasına karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 11/04/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.