Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/5970 Esas 2020/10014 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/5970
Karar No: 2020/10014
Karar Tarihi: 22.10.2020

Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/5970 Esas 2020/10014 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, nitelikli hırsızlık suçundan 9 yıl hapis cezası aldı. Ancak dosya kapsamında suçun işlendiği zaman dilimine ilişkin herhangi bir bilgi bulunmadığı için, suç saatinin belirsizliği nedeniyle sanığın lehine şüpheden yararlanma ilkesi gereği ceza hafifletilmeliydi. Ayrıca, sanığın savunma hakkı kısıtlanarak mahkumiyet kararı verilmesi de hukuka aykırıydı. Bu nedenlerle, kararın bozulması gerektiği belirtildi. Kanunlar ise 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/2-d-h ve 143. maddeleridir.

(Kapatılan)13. Ceza Dairesi 2020/5970 E. , 2020/10014 K.

"İçtihat Metni"

Nitelikli hırsızlık suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 142/2-d-h ve 143. maddeleri uyarınca 9 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına dair İstanbul 28. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/03/2019 tarihli ve 2017/670 esas, 2019/274 sayılı kararına karşı, Adalet Bakanlığı"nın 13/03/2020 gün ve 94660652-105-34-15594-2019-Kyb sayılı yazısı ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 19/03/2020 gün ve 2020/36945 sayılı ihbarnamesiyle Dairemize gönderildiği,

MEZKUR İHBARNAMEDE;

Dosya kapsamına göre, suç tarihi olan 26/08/2017 günü yaz saati uygulaması ile birlikte güneşin saat 19.50’de battığı, 5237 sayılı Kanun"un 6/1-e maddesi uyarınca saat 20.50’den sonraki zaman diliminin gece vakti olduğu, dosya arasında mevcut cd izleme tutanağında suç saatinin belirtilmediği, iddianamede suçun 21.00 sularında işlendiğinin belirtildiği, gerekçeli kararda ise suç saatine ilişkin bir kabulün olmadığı, bu itibarla suçun gerçekleştiği zaman dilimine ilişkin olarak dosya kapsamında herhangi bir bilginin bulunmadığı anlaşılmakla; şüpheden sanık yararlanır ilkesi gözetilmeden ve hırsızlık suçunun gece vakti işlendiğine dair delillerin nelerden ibaret olduğu karar yerinde denetime olanak verecek şekilde tartışılmadan sanık hakkında 5237 sayılı Kanun"un 143. maddesinin uygulanması suretiyle fazla ceza tayin edilmesinde isabet görülmediğinden anılan kararın bozulması gerektiğinin ihbar olunduğu anlaşılmıştır.

GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:

5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 150/2. maddesi gereğince, hakkında 5237 sayılı TCK"nın 142/2-h, 143. maddeleri gereğince cezalandırılmasına karar verilen sanık ...’ın müdafii huzurunda savunmasının tespit edilmesi gerektiği gözetilmeden savunma hakkı kısıtlanmak suretiyle mahkûmiyet kararı verilmesi hususu da belirlenmiş olup, bu yönden de kanun yararına bozma isteminde bulunulup bulunulmayacağının takdiri için dosyanın Adalet Bakanlığına sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 22/10/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.