MAHKEMESİ : İSTANBUL 1.FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Mahkemesi’nce verilen 15/04/2014 tarih ve 2013/139-2014/42 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava, 6100 sayılı Kanun"un geçici 3/2. maddesi delaletiyle uygulanması gereken HUMK"nın 3156 sayılı Kanun ile değişik 438/1 maddesi hükmü gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle incelemenin dosya üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra dava dosyası için Tetkik Hakimi Dr. ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin dünya çapında tanınmış "...." logosu bulunduğunu, bu logonun pek çok ülkede aynı zamanda marka olarak tescilli olduğunu, müvekkilinin logosu/markası ile birebir benzer nitelikte bulunan 2004/34629 ve 2010/24216 sayılı ""...."" ibareli markaların kötüniyetli olarak davalı tarafından tescil ettirildiğini, ""...."" logosunun davalının ilk marka başvuru tarihi olan 21.10.2004 tarihinde dahi dünya çapında ve Türkiye"de tanınmış olduğunu belirterek davalı markalarının hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece yapılan yargılama sonunda iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacının tescilsiz olarak kullandığı logosuna dayalı olarak dava açtığı, tarafların marka kapsamındaki ürünlerinin farklı olduğu, davacı logosu Türkiye"de tescilli bulunmadığından TRIPS m.16/son ve 556 sayılı KHK"nın 8/4. maddesi kapsamında korumadan yararlanamayacağı, davalının markasını 2001 yılından beri aralıksız olarak kullandığı ve ciddi şekilde yatırım yaptığı, davacının uzun süre tescile sessiz kaldığı, davalının 2004 tarihli ilk markasının başvuru tarihinde davacı markasının 556 sayılı KHK"nın 7/(i) bendi ve Paris Sözleşmesi"nin 1. mükerrer 6. maddesi anlamında tanınmış olduğunun kanıtlanamadığı, davalının daha sonra tescil ettirdiği 2010 tarihli markasının 2004 tarihinde tescil edilen marka ile aynı olduğu, buna göre ilk markanın geçerli sayılması ve ikinci markanın da ilk markanın serisi olması nedeniyle sonraki markanın da hükümsüzlük koşullarının oluşmadığı, davalının kötüniyetinin ispatlanamadığı, dava konusu 2004 tarihli markanın tescil tarihinden dava tarihine kadar 5 yıllık hakdüşürücü sürenin geçtiği, davacının uzun süre sessiz kaldığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 16/12/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.