Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Borçlu şikayetinde; almış olduğu emekli maaşına haciz konulduğunu, bu maaşın haczedilemeyeceğini ileri sürerek haczin kaldırılmasını talep etmiş, Mahkemece Vakıfbank Emekli ve Sandığı statüsünde 506 sayılı Yasanın 121. maddesine atıf bulunmadığından ve 5510 sayılı Yasanın 93. maddesine de açık bir atıf bulunmadığı gerekçesi ile şikayetin reddine karar verilmiştir.
Türkiye Vakıflar Bankası T.A.O. Emekli ve Sağlık Yardım Sandığı Vakfı 506 Sayılı Kanunun geçici 20. maddesi kapsamında olup, 09.03.1983 gün ve 1983/1-1 sayılı İçtihadı Birleştirme kararında da açıkça belirtildiği gibi Sosyal Sigortalar Kurumu, Bağ-Kur ve T.C. Emekli Sandığı gibi sosyal güvenlik kuruluşlarındandır.
506 Sayılı Kanunun Geçici 20.maddesi kapsamındaki sandıklar; bağlı bulundukları kuruluşların personeli ile ilgili olarak, 506 Sayılı Kanunun sistematiği içinde Sosyal Sigortalar Kurumunun yüklendiği görevleri ve sağladıkları hakları yerine getirmek üzere kuruldukları için Sosyal Güvenlik Hukukunun Temel ilkelerinin bu sandıklar içinde geçerli olduğunun ve 506 Sayılı Kanunun 121. maddesi uyarınca aynı Yasanın geçici 20. maddesi kapsamında bağlanan aylıkların haczi mümkün değildir.
506 Sayılı Kanunun 128.maddesi uyarınca kurulmuş olan Vakıfbank Personeli Özel Sosyal Güvenlik Hizmetleri Vakfından alınan maaşlar ise, bu Yasa kapsamında bulunmadığından munzam sandıktan alınan maaşın haczi mümkündür.
Somut olayda; Takip dosyası incelendiğinde borçluya örnek 7 numaralı ödeme emrinin 27.03.2009 tarihinde tebliğ edildiği, borçlunun ise takip kesinleştikten sonra 04.09.2009 tarihinde şikayette bulunduğu anlaşılmaktadır.
O halde; borçlunun kesinti öncesi emekli maaşına haciz konulmasına muvafakat edip etmediği araştırılıp, maaş aldığı vakıf sandıklarının statüleri incelenerek, yukarıda yapılan açıklamalar doğrultusunda haczedilmezlik şikayeti hakkında bir karar verilmesi gerekirken, bir araştırma yapmadan yazılı gerekçe ile istemin reddine karar vermesi isabetsizdir.
SONUÇ  : Borçlunun temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK 366 ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 15.04.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.