Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/3132 Esas 2016/8942 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 31/3, 62/1, 50/1-d, 50/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, suça sürüklenen çocuk müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, suça sürüklenen çocuk müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı Kanunun 50/1-d maddesindeki "belirli yerlere gitmekten veya belirli etkinlikleri yapmaktan yasaklama" seçenek tedbirinin içeriği, 5 Mart 2013 tarihinde Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren “Denetimli Serbestlik Hizmetleri Yönetmeliği” nin 64/2. maddesinde "belirli yerler ve etkinlikler; hükümlünün suç işlemesinde, suça yönelmesinde ya da zararlı alışkanlıklar edinmesinde veya bağımlılık yapan maddeler kullanmasında; çevresel, psikolojik,sosyal veya ekonomik sanık veya hükümlünün suç işlemesinde, suça yönelmesinde ya da zararlı alışkanlıklar edinmesinde veya bağımlılık yapan maddeleri kullanmasında; çevresel, psikolojik, sosyal ve ekonomik etkisi bulunan ya da hükümlünün yeniden suç işlemesine yol açan etkenleri tetikleyecek yerler veya etkinlikler" şeklinde açıklanmış olup, sürücü belgesi bulunmayan suça sürüklenen çocuğun “TCK"nın 50/1-d maddesi gereğince mahkum olunan cezanın bir katı süresince; yanında ehliyetli bir sürücü olmadan araç kullanmaktan yasaklanması seçenek yaptırımına çevrilmesine” şeklinde verilen ve infaz kabiliyeti olmayan seçenek tedbire hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, suça sürüklenen çocuk müdafinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince, isteme uygun olarak BOZULMASINA, 26.05.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.