Esas No: 2021/19385
Karar No: 2022/6147
Karar Tarihi: 12.05.2022
Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2021/19385 Esas 2022/6147 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Ceza Dairesi tarafından incelenen Sulh Ceza Mahkemesi kararında, sanığın uyuşturucu madde bulundurma suçundan 10 ay hapis cezası ile tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine hükmedildiği ve hapis cezasının infazının ertelendiği ancak daha sonra sanığın tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyduğu gerekçesiyle cezanın infaz edilmiş sayılması nedeniyle davanın düştüğü belirtilmiştir. Ancak sonrasında çıkarılan kanun değişiklikleri ve ek maddelerin dikkate alınmadan verilen bu kararın itiraz yoluna tabi olduğu ve dosyanın yetkili merciince incelenmesi gerektiği vurgulanmıştır. Kanunlar: TCK'nın 191/1-6 ve 62. maddeleri, 191/7. maddesi, 5560 sayılı Yasa, 5237 sayılı TCK, 6545 sayılı Kanun'un 68. maddesi, 85. maddesi, 5320 sayılı Kanun'a eklenen geçici 7. maddesi, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 98. ve 101/3. maddeleri, 5271 sayılı CMK'nın 264/2. maddesi.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Cezanın infaz edilmiş sayılması nedeniyle düşme
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Mahkemece 2008/679 esas, 2008/239 karar sayılı ve 21/05/2008 tarihli karar ile TCK'nın 191/1-6 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile birlikte tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine hükmolunduğu ve hapis cezasının infazının ertelendiği, hükmün infazı aşamasında, sanığın tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uygun davrandığının anlaşılması üzerine Cumhuriyet savcılığınca sadece yerine getirme fişi tanzim edilmesi gerektiği gözetilmeden, sanığın denetimli serbestlik tedbirine uyduğundan bahisle karar tarihi itibarıyla 5560 sayılı Yasa ile değişik 5237 sayılı TCK’nın 191/7. maddesi uyarınca “cezanın infaz edilmiş sayılmasına” ilişkin olarak 28/06/2014 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun'un 68. maddesi ile TCK'nın 191. maddesinde yapılan değişiklikler ve aynı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanun'a eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrası dikkate alınmadan verilen 01/02/2012 tarihli ek kararın, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 98. maddesi uyarınca verilen bir karar niteliğinde olması ve aynı Kanunun 101/3. maddesi uyarınca itiraz yoluna tabi bulunması nedeniyle, 5271 sayılı CMK'nın 264/2. maddesi uyarınca itirazla ilgili olarak gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 12/05/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.
