KANUN YARARINA BOZMA

Mala zarar verme suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 151/1, 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 2.000,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına dair Konya 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 10/01/2019 tarihli ve 2017/77 esas, 2019/34 sayılı kararına karşı, Adalet Bakanlığı"nın 05/09/2019 gün ve 94660652-105-42-9689-2019-Kyb sayılı yazısı ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 11/09/2019 gün ve 2019/86819 sayılı ihbarnamesiyle Dairemize gönderildiği,

MEZKUR İHBARNAMEDE;

Dosya kapsamına göre; sanık hakkında mala zarar verme suçu ile birlikte işlediği iddia olunan hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlâl suçları yönünden de verilen mahkumiyet kararının sanık tarafından istinaf edilmesi üzerine, Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin 15/03/2019 tarihli ve 2019/556 esas, 2019/544 karar sayılı ilamı ile; "...Mağdurun evinden çocuk odası penceresi zorlanarak içeri girilmek suretiyle televizyon,dizüstü bilgisayar,bir adet çeyrek altının çalınması ,kolluk tarafından yapılan çalışmalar sonrasında alınan karar uyarında yapılan arama işlemiyle suç eşyalarından müştekiye ait televizyonun sanığın babası ... ile beraber ikamet ettiği evde bulunarak mağdura iadesinin sağlanması şeklinde gerçekleşen olayda sanığın istikrar gösterir şekilde atılı suçlamayı kabul etmediği,dava dışı sanık ...’dan tanık ... aracılığıyla televizyonu satın aldığını savunduğu, bu savunmanın ... ve sanığın babası Ali Durmaz tarafından da doğrulandığı, aynı suçtan yargılanıp hakkında beraat kararı verilen ...’ın bu iddiayı kabul etmemesine karşın isnat edilen suçların sanık tarafından gerçekleştirildiğini ortaya koyan net, inandırıcı ve her türlü şüpheden uzak delile de ulaşılamadığı ,dosya kapsamına, olayın oluş şekline, şüpheden sanığın yararlanacağına dair hukuk prensibine göre yapılan değerlendirmede sanığın savunmasının aksine mahkumiyetine yeter derecede kesin ve inandırıcı kanuni deliller bulunamadığı halde sanık hakkında atılı suçtan mahkumiyetine karar verilmesi..." şeklinde hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal suçlarının sanık tarafından işlendiğine ilişkin kesin ve inandırıcı delil olmadığından bahisle sanık lehine bozulmasına kararı verildiği,
Sanığın olay günü müştekinin evine, çocuk odasına ait pencereyi tornavida ile zorlamak suretiyle girdiği eyleminde, pencere kenarlarına zarar verildiği gerekçesiyle mala zarar verme suçundan mahkumiyetine karar verilmiş ise de, kesin nitelikte olması nedeniyle temyiz edilemeyen mala zarar verme suçunun, Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin ilamında da belirtildiği gibi sanık tarafından işlendiğine ilişkin mahkumiyete yeterli, her türlü şüpheden uzak, somut ve kesin delil bulunmadığı gözetilmeden beraat yerine yazılı şekilde mahkûmiyet kararı verilmesinde isabet görülmediğinden anılan kararın bozulması gerektiğinin ihbar olunduğu anlaşılmıştır.


GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:

Kanun yararına bozma istemine dayanan Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın ihbar yazısı incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmüş olduğundan kabulü ile Konya 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 10/01/2019 tarihli ve 2017/77 esas, 2019/34 sayılı kararının sanık ... hakkında mala zarar verme suçu yönünden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesinin 4. fıkrasının (d) bendi uyarınca BOZULMASINA, sanığın aşamalarda değişmeyen savunmalarında suçlamaları kabul etmediği,dava dışı sanık ...’dan tanık ... aracılığıyla televizyonu satın aldığını savunduğu, bu savunmanın ... ve sanığın babası Ali Durmaz tarafından da doğrulandığı, aynı suçtan yargılanıp hakkında beraat kararı verilen ...’ın bu iddiayı kabul etmemesine karşın isnat edilen suçların sanık tarafından gerçekleştirildiğini ortaya koyan net, inandırıcı ve her türlü şüpheden uzak delile de ulaşılamadığının anlaşılması karşısında, dosyada atılı suçun sanık tarafından işlendiğine dair hükümlülüğüne yeterli hukuka uygun, kuşkudan uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığından sanık ...’ın mala zarar verme suçundan BERAATİNE, VERİLEN CEZANIN KALDIRILMASINA, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 22/10/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.