Y A R G I T A Y İ L A M I

MAHKEMESİ : İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, fazla mesai ile yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin istifa ederek işten ayrıldığını, yıllık izin ücreti alacağı bulunduğunu, fazla mesai yapmasına rağmen ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek fazla mesai ve yıllık izin ücreti alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, işyerinde fazla mesai çalışması olmadığını, davacının istifası sebebiyle yıllık iznini kullanamadığından ücretini talep edemeyeceğini savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının fazla mesai ve yıllık izin ücreti alacağının kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Somut olayda, davalı işveren tarafından, davacıya ait bireysel bilgisayarın açık olduğu sürelerin tespit edildiği anlaşılan sistem (mistral) kayıtları ile tanık beyanlarının ortak değerlendirilmesi suretiyle, davacının çalışma süresi boyunca haftalık toplam ellidört saat çalışmasının olduğu kabulü ile haftalık dokuz saat üzerinden fazla mesai ücret alacağı hesaplanarak talep hüküm altına alınmışsa da mahkemenin değerlendirmesi hatalıdır.
İşveren tarafından bilgisayar kaydı sunulan dönemler bakımından, kayıtlar içeriğindeki çalışma gün ve saatleri incelenerek tespit edilen süreye göre hesaplama yapılması, işverenin kayıt sunmadığı aylarda ise tanıkların davacı ile beraber çalıştıkları dönemlerin tespit edilmesi ve beyanların beraber çalışılan bu süreler bakımından esas alınarak hesaplama yapılması gerekli olup hatalı değerlendirme sonucu karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
3-Tanık beyanları esas alınan dönem bakımından da tanığın beyanı gereğince ara dinlenmenin birbuçuk saat olduğunun kabulü yerine bir saat esas alınması bir diğer bozma sebebidir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 29.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.