MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada .... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 07/11/2013 tarih ve 2013/230-2013/472 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalıya ait olan belediye otobüsünde seyahat eden müvekkillerinin annesi ..."in, tamamıyla sürücüsünün kusuruyla meydana gelen kazada yanarak hayatını kaybettiğini, kaza tarihine kadar son derece sıhhatli ve henüz 59 yaşını doldurmamış olan annelerinin ölümünün davacıları derin bir üzüntü içerisine soktuğunu, mahkemenin 2007/367 esas sayılı dosyasında aynı şoförün % 100 kusurlu olduğunun tespit edildiğini, davalı belediyenin araç maliki olarak sorumlu olduğunu ileri sürerek müvekkilleri için ayrı ayrı 10.000,00"er TL olmak üzere toplam 40.000 TL manevi tazminatın tahsilini talepe ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacılardan ..."in aynı kaza nedeniyle maddi ve manevi tazminat davası açtığını, müvekkili aleyhine bu davacıya 30.000,00 TL manevi tazminat ödenmesine karar verildiğini, davacının...6. İcra Müdürlüğü"nde ilamı icraya koyarak icra takibine başladığını, mahkeme tarafından yapılacak yargılama sonucunda kusur oranında değişiklik olabileceğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece Dairemiz bozma ilamına uyduktan sonra yapılan yargılamada, davalıya ait aracı kullanan ve vefat eden sürücü ..."ın kazada % 100 oranında kusurlu bulunduğu, Borçlar Kanunu"nun 47. maddesi gereğince yakınlarını kaybeden davacıların manevi tazminat istemeye haklarının olduğu, annelerini genç yaşta kaybetmelerinin davacılar açısından manevi elem ve ızdıraba yol açtığı, kazada annelerinin sadece yolcu olarak bulunduğu bir otobüste hem de feci şekilde vefat etmesinin davası kabul edilen davacılar bakımından manevi zararı arttırıcı bir unsur olduğu, davacı ..."in aynı kazada yaralanıp daha önce görülen davada kendi yaralanması ile ilgili olarak manevi tazminat talep etmesinin bu davada annesinin ölümü nedeniyle manevi tazminat istemesine engel teşkil etmeyeceği gerekçesiyle davacı ..."in davasının kabulü ile 10.000 TL manevi tazminatın faiziyle birlikte davalıdan tahsiline, diğer davacılar yönünden Yargıtay onama ilamıyla karar kesinleştiğinden yeniden karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan ve yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Ancak, davacılar ihtiyari dava arkadaşı olup, davacılardan ..., ... ve ..."in açtıkları dava yönünden evvelce verilen karar kesinleşmiş olduğundan mahkemece yeniden karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiş ve bu suretle davacılar yararına verilen vekalet ücreti de kesinleşmiştir. Bu kez davacı ..."in açtığı davada kabul kararı verilerek davacı yararına 10.000 TL tazminata hükmedildiğine göre davacı yararına bu miktar üzerinden vekalet ücreti hükmetmek gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi bozmayı gerektirmekteyse de, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, HUMK’nın 438/7. maddesi uyarınca, kararın düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan sebeplerle davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan sebeplerle, davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hüküm kısmının davacı yararına vekalet ücretine hükmedilmesine ilişkin 5 nolu bendinin hükümden çıkarılarak yerine “davacı ... kendisini vekille temsil ettirdiğinden 1320 TL vekalet ücretinin davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine” ibaresinin eklenmesine, hükmün düzeltilmiş bu şekli ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 15.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.