MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki iflas davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

-K A R A R-
Davacı vekili, davalı şirketin olağan genel kurul toplantısını yasal süresi içinde yapmadığını, bu nedenle zorunlu organlarının mevcut olmadığını ileri sürerek, TTK.’nun 435. maddesi uyarınca feshine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, cevap vermemiştir.
Mahkemece, TTK’nun 364 ve 435. maddelerine göre yapılan bildirim üzerine davalı şirketin genel kurul toplantısını yapmadığı gerekçesiyle şirketin feshine karar verilmiştir.
Fesihle birlikte atanan tasfiye memurunun raporu üzerine dosyayı ele alan mahkeme, davalı şirketin gayrifaal olduğu, ticari kayıtlarının tutulmadığı, aciz halinde bulunduğu ve ödenmemiş sermayesinin tamamlanmasının mümkün olmadığı, iflasın açılmasına karar verilmesinin fayda sağlamayacağı gerekçesiyle, iflas talebinin reddine ve bilirkişi raporunun son bilanço olarak kabulü ile şirketin ticaret sicilinden terkinine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Türk Ticaret Kanunu’nun 324. maddesine göre, varlıklarının rayiç değeri, borçlarını karşılamayan şirketin iflasına karar verilir. Aynı düzenleme, Yasa’nın 446. maddesiyle de getirilmiş ve bu kez borca batıklık bildiriminde bulunma görevi, yönetim kurulu yerine tasfiye memuruna bırakılmıştır. Her iki hükmün borca batıklığı bağladığı sonuç, sermaye şirketinin iflasıdır; mahkemeye bu konuda bir takdir hakkı da verilmemiştir. Alacakların tahsil kabiliyetinin bulunmaması, borçların ödenemeyeceğinin yargılama aşamasında anlaşılması gibi sebepler, iflasın açılmasında pratik yarar olmadığı şeklinde gerekçelendirilerek, iflas talebinin reddi sonucunu doğurmaz.
İflas tasfiyesi kural olarak, İcra ve İflas Kanunu hükümlerine göre yapılır ve iflasın, şirket tüzel kişiliğinin sona ermesi dışında hukuki, cezai ve kamusal sonuçları bulunmaktadır. Nitekim borca batıklık bildiriminde bulunulmaması, iflasın taksiratlı ya da hileli olması gibi hallerde cezai müeyyideler bulunduğu gibi, alacağını masaya yazdıran fakat tahsil edemeyen alacaklılara aciz vesikası verilmesi; sorumluluk ve tasarrufun iptali gibi davaların açılabilmesi ve özellikle kamu alacaklarının 213 sayılı Yasa’nın 10, 6183 sayılı Yasa’nın 35 ve mükerrer 35 ile 5510 sayılı Yasa’nın 80. maddeleri çerçevesinde şirket yönetici ve ortaklarının şahsi mal varlıklarından karşılanması için iflas kararının verilmesi gerekir.
Somut olayda, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, bölgenin genel ekonomik durumundan yola çıkılarak, iflasın açılmasında pratik fayda bulunmadığı belirtilmiş ise de, yukarıda açıklanan ilke ve sonuçlar ile unvanın ekonomik değeri, bakiye sermaye taahhütlerinin bulunduğu göz önünde tutularak, konusunda uzman kimselerden oluşturulacak yeni bir bilirkişi heyetinden alınacak rapor çerçevesinde bir karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulmasında isabet görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacı ... ve Ticaret Bakanlığı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, kararın tebliğinden itibaren 10 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 12.04.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.