Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2015/7797 Esas 2015/6776 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Çankırı Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 05/02/2014
NUMARASI : 2013/583-2014/141

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 21.05.2013 gününde verilen dilekçe ile ortaklığın giderilmesi istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın reddine dair verilen 05.02.2014 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün evrak incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, ortaklığın giderilmesi isteğine ilişkindir.
Mahkemece, ortaklar arasında imzalanan miras taksim sözleşmesiyle elbirliği haline son verilmiş olduğundan davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Mirasçılar arasında payların oluşturulması ve fiilen alınması veya aralarında yapacakları paylaşma sözleşmesi mirasçıları bağlar. Paylaşma sözleşmesiyle mirasçılar, tereke mallarının tamamı veya bir kısmı üzerindeki elbirliği mülkiyetinin miras payları oranında paylı mülkiyete dönüştürülmesini de kabul edebilirler. Paylaşma sözleşmesinin geçerliliği yazılı şekilde yapılmasına bağlıdır (TMK m. 676). Madde hükmünden de açıkça anlaşıldığı üzere elbirliği mülkiyetine konu mallarda ortaklar paylaşma sözleşmesi (miras taksim sözleşmesi) yapmış iseler bu sözleşmeyle elbirliği haline son vermiş olduklarından artık ortaklığın giderilmesi davası açamazlar. Mirasçıların aralarında yapacakları paylaşma sözleşmesi kendilerini bağlar. Paylaşma sözleşmesinin geçerli olabilmesi için paylaşma konusu şeyin mirasbırakana ait olması gerekir. Paylaşma sözleşmesinin yazılı şekilde yapılmış olması ve bütün mirasçıların katılması zorunludur. Bütün mirasçıların katılmadığı paylaşma sözleşmeleri geçersizdir.
Somut olayda mahkemece 10.05.2002 tarihinde yapılan miras taksim sözleşmesi esas alınarak davanın reddine karar verilmiş ise de, sözleşme tarihinde diğer mirasçı S... B... sağ olup, sözleşmeye katılmadığından bu sözleşme geçersizdir. O halde dosyada bulunan 10.06.1993 ve 09.05.2002 tarihli miras taksim sözleşmeleri yukarıda belirtilen ilkeler ışığında değerlendirilerek geçerli bir miras taksim sözleşmesinin bulunmadığının tespiti halinde ortaklığın giderilmesine karar verilmesi gerekirken davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiş, bu sebeple hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan temyiz harcının istek halinde yatırana iadesine, 18.06.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.