MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı Yargıtay Başkanlığı adına ... Muhakemat Müdürlüğü Hazine vekili Avukat ... ve Avukat ... tarafından, davalı ... ve diğerleri aleyhine 09/07/2008-21/04/2009 gününde verilen dilekçe ile asıl ve birleşen davada basın yolu ile kişilik haklarına saldırı nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine yapılan yargılama sonunda; Mahkemece davanın kısmen kabulüne dair verilen 19/11/2009 günlü kararın Yargıtay’da duruşmalı olarak incelenmesi davacı vekili; duruşmasız olarak incelenmesi de bir kısım davalılar vekili taraflarından süresi içinde istenilmekle, daha önceden belirlenen 13/03/2012 duruşma günü için yapılan tebligat üzerine temyiz eden davacı vekili Avukat ... ile karşı taraf davalılardan ... vdl. ve davalı .... vekili Avukat ... geldiler. Açık duruşmaya başlandı. Süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten ve hazır bulunanların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra taraflara duruşmanın bittiği bildirildi. Dosyanın görüşülmesine geçildi. Tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü.
Dava, basın yolu ile kişilik haklarına saldırı nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece istem kısmen kabul edilmiş; kararı, davacı ile davalılardan ..., A. ... ve İhlas Gazetecilik AŞ. temyiz etmiştir.
Davacı, Türkiye Gazetesinin 25/5/2008 günlü sayısında “Meclis Araştırması yapılsın, Yargıtay’da kaç dosya kaç yıldır bekliyor ?” başlıklı köşe yazısında Yargıtay Başkanlığı hedef alınarak bu başkanlığın manevi şahsiyetini alenen tahkir ve tezyif eden yazılı, gerçek dışı ve gündem yaratmaya yönelik ifadelere yer verilerek davacının şeref, onur ve kamuoyu nezdindeki itibarının önemli ölçüde zedelendiği iddiasına dayalı manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalılar cevaplarında, eleştiri ve ifade özgürlüğü sınırları içinde gerçeklere dayalı yorumlar olduğunu belirterek davanın reddini istemişlerdir.
Mahkemece, yazıdaki ifadelerin kişilik haklarına saldırı niteliğinde olduğu gerekçesiyle istem kısmen kabul edilmiştir.
Davaya konu yayında, Yargıtay’daki dosya sayısının çokluğu, davaların zamanaşımına uğraması gibi sorunlar eleştirilerek reformun şart olduğu belirtilmiş; ayrıca kendisini putlaştıran yargıçlardan bahsedilmiştir. Yazıdaki Yargıtay’a yönelik ifadeler eleştiri niteliğinde olup; diğer kısımlarda ise Yargıtay tüzel kişiliğine yönelik bir ifade ve yorum bulunmamakta, hakimlerle ilgili nitelendirmelere yer verilmektedir. Şu durumda, davanın reddine karar verilmelidir. Mahkemenin bu yönü gözetmeden istemin kısmen kabulüne dair verdiği karar usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle davalılar yararına BOZULMASINA, bozma nedenine göre davacının temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve temyiz eden davalılar yararına takdir olunan 900.00 TL duruşma avukatlık ücretinin davacıya yükletilmesine ve davalılardan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 13/03/2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.