MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK" nun 155/1, 62, 51. maddeleri gereğince mahkumiyet

Güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
09/12/2009 tarihli kararın sanık ceza evindeyken sanığın son bildirdiği adrese TK"nun 35. maddesine göre tebliğ edildiği, sanığın 19/02/2014 de kararı temyiz ettiği, temyiz isteminin 04/03/2014 tarihli ek karar ile reddedildiği, sanığın kanun yararına bozma talebi üzerine Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü"nün 21/03/2015 tarihli kararında da belirtildiği üzere, asıl kararda kanun yollarının açıkça belirtilmediği ve gerekli şerhi içeren tebligatın yapılmadığı, ek kararda da kanun yolunun itiraz olarak hatalı gösterildiği, bu suretle yapılan tebligatların usulüne uygun yapılmadığından mahkemenin 04/03/2014 tarihli ek kararın yok hükmünde kabul edilerek yapılan incelemede,
Sanığın üzerine atılı suçun gerektirdiği cezanın miktar ve nevi itibariyle, TCK"nın 155/1, 66/1-e ve 67/2-d maddelerine göre hesaplanan 8 yıllık dava zamanaşımı süresinin, karar tarihi olan 09/12/2009 ile inceleme tarihleri arasında 09/12/2017 tarihinde dolduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden aynı Kanun"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak kamu davasının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE, 14/11/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.