Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2010/1215 Esas 2010/2366 Karar Sayılı İlamı

Taraflar arasında görülen davada;Davacılar, kayden paydaşı bulundukları 1 parsel sayılı taşınmazdaki dükkanı davalının haksız biçimde kullandığını ileri sürüp, elatmanın önlenmesine ve 6.500.00.-TL ecrimisilin tahsiline karar verilmesini istemişlerdir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, çekişme konusu taşınmazı davalının haksız kullandığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davacılar ve davalı tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla tetkik hakimi . .raporu okundu. Düşüncesi alındı. Dosya incelendi. Gereği görüşülüp, düşünüldü.    Dava, çaplı taşınmaza elatmanın önlenmesi ve ecrimisil isteğine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar  verilmiştir.
Dosya içeriğinden, toplanan delillerden; çekişme konusu 1 parsel sayılı taşınmazın davacılar adına paylı mülkiyet üzere kayıtlı olduğu, davalının taşınmazda kayıttan ve mülkiyetten kaynaklanan bir  hakkı bulunmadığı, ancak taşınmazı uzun zamandır kullandığı, davacıların 21.11.2007 tarihli ihtarname ile kullanıma dair  muvafakatlarını geri aldıkları anlaşılmaktadır.
Bu durumda, davalının dava konusuk yeri haklı ve geçerli bir neden olmaksızın kullandığı belirlendiğine göre mahkemece eltamanın önlenmesi isteği yönünden olumlu ya da olumsuz bir karar verilmemiş olması doğru olmadığı gibi, davalının uzun süreli taşınmazı kullanımı muvafakata dayalı olduğundan ihtarnamenin tebliği tarihinden itibaren (ihtarda verilen 7 günlük süre de gözetilerek) ecrimisilin hüküm altına alınması gerekirken davalının muvafakata dayalı olarak kullandığı dönemi de kapsar biçimde ecrimisilin karar altına alınmış olması da doğru değildir.
Tarafların, bu yönlere ilişkin temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerle HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 04.3.2010  tarihinde oybirliğiyle karar verildi.