MAHKEMESİ : ....FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada... 1.Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 22/04/2014 tarih ve 2013/168-2014/51 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin "..." ibareli markalarının bulunduğunu, davalının ise "..." markasını 2009 yılında adına tescil ettirdiğini, markalar arasında iltibas yaratacak derecede benzerlik olduğunu ileri sürerek, davalı adına tescilli markanın hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacı markaları ile müvekkili markası arasında ayırt edilemeyecek derecede benzerlik bulunmadığını, davacının uzun süre sessiz kalması nedeniyle işbu davayı açmasının hakkaniyete aykırı olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davacının "..." ibareleri markalarının bulunduğu, hükümsüzlüğü istenilen markanın ise "..." ibaresinden oluştuğu, taraf markalarının kapsadığı sınıfların örtüştüğü, davalı markasındaki "Bodrum" ibaresinin tasviri nitelikte bulunduğu ve davalı markasının ayırt edici unsuru olan ..." ibaresi ile davacı markası arasında iltibasa yol açacak derecede görsel ve işitsel benzerlik olduğu, her ne kadar davalı tarafça hak düşürücü süre itirazında bulunulmuş ise de hükümsüzlüğü istenilen markanın 18.05.2009 tarihinde tescil edildiği ve dava tarihi itibariyle 5 yıllık sürenin geçmediği gerekçesiyle davalı adına tescilli markanın hükümsüzlüğü ile sicilden terkinine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına, her ne kadar dava dilekçesinin sonuç kısmında, davalı markasının 556 sayılı KHK"nun 42/a maddesi uyarınca hükümsüzlüğü talep edilmiş ise de dava dilekçesinin içeriğinde markalar arasındaki iltibas tehlikesinin varlığına da dayanılmış olmasına ve hukuki nitelendirmenin hakime ait bulunmasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 12.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.