11. Hukuk Dairesi 2014/13277 E. , 2014/19674 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada... 13. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 12/12/2013 tarih ve 2012/178-2013/524 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı şirket temsilcisi ile davalı ... tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 12.09.2010 tarihinde..."den..."a gitmek üzere ... Turizm tarafından verilen rezervasyon fişi ile otobüse bindiğini, yolculuk sırasında müvekkilinin ... Feribotu"nda bırakılarak yola devam edildiğini, müvekkilinin daha sonra başka bir araç ile..."a gittiğini, otobüs bagajında bulunan ve içinde yaklaşık 2.000 TL değerinde profesyonel dağcılık malzemeleri olan çantanın..."da müvekkiline teslim edilmediğini, bu olay nedeniyle müvekkilinin yurtdışı uçak biletini iptal ettiğini ve yurtdışına gecikmeli olarak eksik malzeme ile gitmek zorunda kaldığını ileri sürerek, 2.000 TL maddi, 4.000 TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalılardan müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı ..., kendisinin otobüs şoförü olduğunu ve kayıp bagaj nedeniyle herhengi bir sorumluluğunun bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiş, diğer davalı davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davacının kendisine verilen rezervasyon bileti ile..."den..."a gitmek için otobüse bindiği, davalı sürücünün karakolda verdiği ifadesinde davacı iddialarını dolaylı olarak da olsa doğruladığı, bu durumda 6762 sayılı TTK"nın 781. ve Karayolu Taşıma Kanunu"nun 17. maddesi uyarınca davalıların davacının zararından sorumlu bulundukları, davacının yurtdışına gecikmeli olarak ve eksik malzeme ile gitmesi nedeniyle manevi zarara da uğradığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, 2.000 TL maddi, 1.000 TL manevi tazminatın 13.09.2010 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müteselsilen tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı şirket temsilcisi ile davalı ... temyiz etmiştir.
1-Mahkeme ilamı, davalı ..."e 17.01.2014 günü tebliğ edilmiş ve hüküm HUMK"nın 432. maddesinde öngörülen 15 günlük yasal temyiz süresi geçirildikten sonra 10.02.2014 tarihinde temyiz edilmiştir. 01.06.1990 gün ve 1989/3 esas, 1990/4 sayılı Yargıtay İçtihatları Birleştirme Kararında, süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında Yargıtay tarafından da bir karar verilebileceği öngörüldüğünden, HUMK"nın 432/4. maddesi uyarınca, mümeyyiz davalının temyiz isteminin süre yönünden reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davalı şirket temsilcisinin temyiz itirazlarına gelince; Dava, yolcu taşıma sözleşmesinin ihlal edilmesinden ve bagaj kaybından kaynaklanan maddi, manevi zararların tahsili istemlerine ilişkindir. Her ne kadar mahkemece, davalı şirketin de 6762 sayılı TTK"nın 781. maddesi ile Karayolu Taşıma Kanunu"nun 17. maddesi uyarınca davacının zararından sorumlu olduğu kabul edilmiş ise de dosya kapsamında bulunan ve UYAP sisteminden alınan taşımanın gerçekleştirildiği aracın trafik kaydından davalı şirketin söz konusu aracın maliki olmadığı anlaşılmaktadır. Yine dosyada davalı şirketin işleten ya da acente olduğuna dair de bir kayıt bulunmamaktadır. Bu itibarla, mahkemece, davalı şirketin hangi sıfatla oluşan zarardan sorumlu tutulduğu açıklanmadan davalı şirket aleyhine hüküm kurulması doğru olmamış, hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı ..."in temyiz isteminin REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı şirket temsilcisinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalı şirket yararına BOZULMASINA, aşağıda yazılı bakiye 153,19 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalı ..."ten alınmasına, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz eden davalı şirkete iadesine, 12/12/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.