MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki istirdat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
-K A R A R-
Davacı vekili, davalı kooperatif üyesi olan müvekkilinin, yapı kullanma izin belgesi alınabilmesi için kooperatifçe talep edilen tüm ödemeleri yaptığını, ancak gerekli işlemlerin kooperatif tarafından yapılmadığını, oturma ruhsatı alabilmek için belediyeye ikinci kez ödeme yapmak zorunda kaldığını ileri sürerek, kooperatife ödenen 2.694,00 TL"nin ödeme tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın kooperatif merkezinin bulunduğu yer mahkemesinde görülmesi gerektiğini, BK"nın 66.maddesine göre bir yıllık zamanaşımının dolduğunu, münferit hareket eden davacının ekstra ödemelerinin faturasını kooperatife yüklettirmek isteğinin hakkaniyetle bağdaşmadığını, aynı adada bulunan diğer ortakların işlemlerinin tamamlandığını ve tapularının devredildiğini, ortaklardan 2006 yılında yapılan genel kurulda alınan kararlar uyarınca para toplandığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, tarafların iddia ve savunmaları, toplanan kanıtlar, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu işlemlerle ilgili olarak her ortak için 2.016,53 TL ödeme yapıldığı, davacının ise 2.550,00 TL"yi kooperatife ödediği, fazla ödemesinin 533,47 TL olduğu, tüm ortaklara ait bölüme ilişkin pay düşüldüğünde 519,00 TL fazla ödeme yaptığının belirlendiği, bunun kooperatif tarafından cari hesabına aktarıldığı, kooperatifin davadan önce temerrüde düşürülmediği gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne, 519,00 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline, hesaplanan bu miktarın davacının cari hesabına aktarıldığının gözönünde tutulmasına karar verilmiştir.
Karar, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
1-Davalı Vekilinin temyizi yönünden;
5219 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun (HUMK) 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19 uncu maddesiyle HUMK’na eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2011 yılı için 1.540.00 TL’dir.
Dava dilekçesinde, 3.259,50 TL.nın tahsili istenilmiş, mahkemece, 519,00 TL.sinin tahsiline karar verilmiştir. Davalı aleyhine kabul edilen kısım, yukarıda anılan madde
hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı cihetle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 1989/3 esas, 1990/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2-Davacı vekilinin temyizine gelince;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının davacıdan alınmasına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 10.04.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.