MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 13/03/2014 tarih ve 2012/74-2014/71 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı Bakanlık tarafından "..." isimli kitabın yayınlandığını öğrendiklerini, künyesinde ARALIK 2010 500 adet basıldığı belirtilen kitap incelendiğinde; müvekkili ..."un da diğer iki yazar ile birlikte yazarı olduğu "...-... ..." adlı 2009 yılında yayınlanan kitaptan alıntılar içerdiğini gördüklerini, söz konusu bakanlıkça basılan kitap için müvekkilinden herhangi bir izin alınmadığını ve bilgisi dışında alelusul alıntılar yapılmak suretiyle oluşturulduğunu, müvekkilinin yazarı olduğu kitaba herhangi bir atıf yapılmadığını, bu nedenle haklarının ağır bir şekilde ihlal edildiğini ileri sürerek, tecavüzün tespitine, men’ine ve 20.000 TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının manevi tazminat talebinin zamanaşımına uğradığını, bu kitabın bir etnografik eserlerin fotoğraf ve bunlara ait künye bilgilerinden oluşan katalog olduğunu, çalışmaların ... tarafından yürütüldüğünü, Bakanlık Yayın Yönetmeliği"nin 19. maddesi gereği telif ödemesinin söz konusu olmadığını, dava konusu eserin, katalog niteliğinde olduğunu, tamamına yakınının görsellerden oluştuğunu, davalı kitabında kullanılan metnin davacı kitabından tashih edilerek alıntılandığını, katalogun iç kapağında davacının ve diğer yazarların isimlerinin yazıldığını, ayrıca davacıya teşekkür mektubu ile katalogdan bir adet gönderildiğini, kaynak gösterilmemesinin kasıtlı olmadığını, sehven bir eksiklikten kaynaklandığını, başta üniversite öğrencilerine olmak üzere gençlere yönelik eğitime katkıda bulunmanın hedeflendiğini, bu kitabın 500 adet çoğaltıldığını il halk kütüphaneleri, devlet ve vakıf üniversitelerinin kütüphanelerine gönderildiğini, kitabın tekrar basımının ve dağıtımının yapılmadığını, manevi tazminat miktarının fahiş olduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamından, davacının iştirak halinde eser sahipliğinden dolayı tek başına men, ref, tazminat davası açabileceği, davalının davacının iştirak halinde eser sahibi olduğu eserden izinsiz yararlandığı, çoğaltma, yayma, işleme haklarının ihlal edildiği, ayrıca manevi hakların ihlal edildiği, dava konusu kitaptaki metinlerin davacının iştirak halinde eser sahibi olduğu eserden bir plan dahilinde derlenmek suretiyle metin kısmın oluşturulduğu, metin kısmının tamamen dava konusu kitaptan yapılan alıntılarla oluştuğu, FSEK 34. madde sınırlamalarına uyulmadığı bu durumda mali ve manevi hakların ihlal edildiği gerekçesiyle, davanın kısmen kabulü ile davacının iştirak halinde eser sahibi olduğu dava konusu eserin davalı bakanlık tarafından izinsiz olarak basılarak çoğaltılması ve dağıtılması nedeniyle davacının işleme çoğaltma yayma hakkının ve FSEK 14, 15,16 manevi haklarının ihlal edildiğinin tespiti ile mali ve manevi haklara tecavüzün men"ine, dava konusu kitabın yayınının durdurulmasına, 10.000 TL manevi hak tazminatının kitabın davalı tarafından basım tarihi olan 24/12/2010 tarihinden itibaren değişir oranlarda yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin manevi tazminat talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, davalı harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına, 12.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.