Taraflar arasında görülen davada;Davacılar, miras bırakanın maliki olduğu dava konusu taşınmazlarını davalılara muvazaalı olarak temlik ettiğini, saklı paylarının ihlal edildiğini ileri sürerek tenkise karar verilmesini istemişlerdir
Davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Davanın kısmen kabulüne ilişkin kararın temyizi üzerine 2. Hukuk Dairesince; “ 733, 744, 761 parseller ile 141 parseldeki 3, 4, 5, 7 nolu bağımsız bölümlerin tenkise tabi tutulmasının doğru olmadığı” gerekçesi ile bozulmuş olup, mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davacılar ve davalı A..Ö. vekillerince süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi ...raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
Dava, tenkis isteğine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; miras bırakan İ.A."ın 14.1.1994 tarihinde öldüğü, davanın ise 22.6.1994 tarihinde açıldığı anlaşılmaktadır.
Davacılar, çekişme konusu taşınmazların muris tarafından davalılara muvazaalı olarak temlik edildiğini, saklı paylarının zedelendiğini ileri sürerek, eldeki davayı açmışlardır.
Özellikle, hükmüne uyulan Yargıtay Yüksek 2. Hukuk Dairesinin 6.12.2005 tarih 2005/19483 Esas, 2005/17034 Karar sayılı bozma ilamında değinildiği şekilde tenkis hesabının yapıldığı görülmektedir.
Nevarki, bozma kararından sonra hükme esas alınan bilirkişi raporunda, miras bırakanın terekesi belirlenirken muris adına kayıtlı olan 934 parsel sayılı taşınmaz hesaba dahil edilmemiştir.
Hal böyle olunca, hükmüne uyulan bozma ilamında değinildiği şekilde murise ait terekenin usulüne uygun olarak eksiksiz belirlenmesi, tenkis hesabınının yapılması, hasıl olacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı olduğu şekilde hüküm kurulması doğru değildir.
Davalının bu yöne değinen temyizi itirazları yerindedir. Kabulüyle hükmün açıklanan nedenlerle HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 03.03.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.