4. Hukuk Dairesi Esas No: 2020/2566 Karar No: 2020/3157 Karar Tarihi: 05.10.2020
Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2020/2566 Esas 2020/3157 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, davacı orman genel müdürlüğünün, davalıya karşı haksız eylem nedeniyle maddi tazminat davası açtığını ve mahkemece kısmen kabul edildiğini belirtmiştir. Ancak, davacının harçtan muaf olduğu belirtilerek harç alınmasına yer olmadığına karar verilmiştir. Kanun olarak ise; davacı orman genel müdürlüğünün, 02/07/1964 tarihli ve 492 sayılı Harçlar Kanunu’na göre alınan harçlardan muaftır denilerek bu nedenle davacı kurumun harç ile sorumlu tutulması doğru değildir. Bu nedenle kararda bir düzeltme yapılmış ve kararın onanmasına karar verilmiştir.
4. Hukuk Dairesi 2020/2566 E. , 2020/3157 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Davacı ... Genel Müdürlüğüne ...Orman İşletme Müdürlüğü vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 05/07/2010 gününde verilen dilekçe ile haksız eylem nedeniyle maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 22/03/2019 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü. 1.Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir. 2.Davacının diğer temyiz itirazlarına gelince: Karar başlığında davacı kurumun adının eksik yazılmış olması mahallinde düzeltilebilecek maddi hata olduğundan bu husus bozma nedeni yapılmamıştır. Dava, haksız eylem nedeniyle maddi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir. 7139 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile 3234 sayılı Kanun"un 33. maddesi uyarınca davacı ... Genel Müdürlüğü, 02/07/1964 tarihli ve 492 sayılı Harçlar Kanunu’na göre alınan harçlardan muaftır. Bu nedenle davacı kurumun harç ile sorumlu tutulması doğru değildir. Ne var ki; bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden mahkeme kararının HUMK"un 438/7 maddesi uyarınca düzeltilerek onanması uygun görülmüştür. SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2) no’lu bentte açıklanan nedenlerle, hüküm fıkrasının 4. bendinin tümden silinerek yerine; “Davacı harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına, peşin alınan harcın talep halinde davacıya iadesine, 131,73 TL karar ve ilam harcının davalıdan tahsiline” ifadelerinin yazılmasına, 5. bendinin tümden silinerek yerine “Davacının yaptığı ve karşıladığı toplam 1.776,95 TL müzekkere posta, keşif, bilirkişi ücreti ve tebligat olmak üzere yapılan masrafların davadaki (%18,72) haklılık oranı tekabül eden 332,64 TL"nin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, bakiye kısmın davacı üzerinde bırakılmasına” ifadelerinin yazılmasına, davacının diğer temyiz itirazlarının (1) no’lu bentte gösterilen nedenlerle reddi ile kararın düzeltilmiş bu biçiminin ONANMASINA 05/10/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.