Davacı davalılardan işverene ait işyerinde 5.9.1980-1.8.1990 tarihleri arası çalıştığının tesbitine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün taraf vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi. 
 1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici sebeplere  göre davalı   Ltd.Şti’nin tüm, davalı Kurumun 3 nolu ve davacının 2 nolu bendin kapsamı dışında kalan  temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalıya ait işyerinde hizmet akdine dayalı olarak 5.9.1980-1.8.1990, 15.1.1991-1.9.1994, 1.12.1995-30.6.1999 tarihleri arasında geçen ve SSK’na eksik bildirilen çalışmalarının tespitini istemiştir. Mahkemece bozmaya uyulduğu halde bozma gereği yerine getirilmeden karar verilmiştir.Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 6.3.2002 gün ve 1/119-135 sayılı kararında da belirtildiği üzere; bozma kararına uyulması ile bozma kararı lehine olan taraf yararına usuli kazanılmış hak doğar ve mahkemenin bozma kararı doğrultusunda işlem yapma ve hüküm verme yükümlüğü söz konusu olur. Bu ilke Usul Kanunun dayandığı ana esaslardan olup Kamu düzeni ile ilgilidir. Yargıtay’ın bozma kararına uymuş olan mahkeme, bu uyma kararı ile bağlı olduğundan bozma gereğince inceleme yaparak yeni bir hüküm kurmak zorundadır. 
 Davanın yasal dayanağı belirgin olarak 506 sayılı Yasanın 79/10.maddesidir. anılan maddede yönetmelikle tespit edilen belgeler işveren tarafından verilmeyen sigortalıların çalıştıkları hizmetlerinin geçtiği yılın sonundan başlayarak 5 yıl içerisinde dava açacakları hükmü öngörülmüştür. Maddede belirtildiği üzere yönetmelikle tespit edilen belgelerin (işe giriş bildirgesi veya sigorta primleri bordrolarının) verilmesi durumunda 5 yıllık hak düşürücü süreden bahsedilemeyeceği açık-seçiktir. Somut olayda, davacı ile ilgili olarak davalı işverene ait işyerinden 5.9.1980-1.8.1990; 15.1.1991-1.9.1994 ve 1.12.1995-30.6.1999  tarihleri arasında, işe giriş bildirgelerine, aylık ve üç aylık bordrolara dayanılarak kısmi hizmet bildirimlerinin yapıldığı, hizmet cetveli içeriğinden anlaşılmaktadır. Hal böyle olunca anılan bu dönemlerde 5 yıllık hak düşürücü sürenin geçtiğinden söz edilemeyeceği ortadadır.
 3- Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 74.maddesi hükmüne göre,hakim davada talep edilenle bağlıdır.Bu nedenle davacı 30.6.1999 tarihine kadar hizmet tespiti talebinde bulunduğu halde Mahkemenin 1999 yılının tamamında çalışmış gibi hüküm kurması da usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Yapılacak iş, davacının tespitini istediği sürelerle ilgili olarak  davalı işveren, ücret ödeme bordroları ibraz etmediğine göre işverenin bordrolarında kayıtlı, davacıyla birlikte bu işyerinde çalışmış tanıkların davacının çalışmalarını doğrulayan anlatımları doğrultusunda, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 74.maddesi hükmü  uyarınca talebi aşmadan ve tüm deliller değerlendirilerek sonucuna göre karar vermekten ibarettir.  Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın eksik inceleme ve araştırma ve yetersiz bilirkişi raporu  ile yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacı ve SSK’nın bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA,  temyiz harcının istek halinde temyiz edenlerden ilgililere  iadesine 7.3.2006 gününde oybirliğiyle karar verildi.