Karşılıksız yararlanma - mühür bozma - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/22437 Esas 2016/5553 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma, mühür bozma
HÜKÜM : Beraat, ceza verilmesine yer olmadığına

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, kararların niteliği ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
14/07/2011 tarihli hükmü o yer Cumhuriyet savcısı"nın temyizi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca temyiz isteminin süresinde olmaması nedeniyle tebliğname düzenlenip incelenmek üzere özel Dairesine gönderilmesi gerekirken, tebliğname 2-2011/401717 sayılı yazısı ile 6352 sayılı Yasanın geçici madde 2/1-2 fıkraları hükmü gereğince lehe aleyhe kanun karşılaştırması yapılması amacıyla dosyanın mahkemesine iadesine karar verildiği; 14/07/2011 tarihli ilk hükme yönelik temyiz isteminin süresinde olmadığından hükmün kesinleştiği; iade kararı sonrasında Yerel Mahkemece verilen ilk hükmün kesinleşmiş olması nedeniyle 6352 sayılı Yasa uyarınca uyarlama yargılaması niteliğinde olduğu ve sanığın kurum zararını ödemesi nedeniyle ceza verilmesine yer olmadığına karar verildiğinin anlaşılması karşısında:
1)O yer Cumhuriyet savcısının ve katılan kurum vekilinin mühür bozma suçundan kurulan hükme yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
O yer Cumhuriyet savcısının 14/07/2011 tarihli ilk hükmü 1 aylık süreden sonra 17/10/2011 tarihinde temyiz ettiği, katılan kurum vekilinin ise ilk hükmü temyiz etmediği ancak iade sonrası verilen ikinci hükmü temyiz ederken ilk hükümle birlikte verilen beraat kararını bir haftalık yasal süreden sonra 13/06/2013 tarihinde temyiz ettiği anlaşılmakla; 5320 sayılı Yasanın 8/1 maddesi delaletiyle 1412 sayılı CMUK"un 310. maddesinde öngörülen yasal sürelerden sonra temyiz eden o yer Cumhuriyet savcısının ve katılan Toroslar Elektrik Dağıtım A. Ş. vekilinin temyiz istemlerinin aynı kanunun 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2) Katılan kurum vekilinin karşılıksız yararlanma suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Ayrıntısı Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 17.05.2011 gün, 66-96 sayılı kararında da açıklandığı gibi, 01 Haziran 2005 tarihinden sonra gerçekleştirilen yasa değişiklikleri nedeniyle uyarlama yargılamasının tabi olacağı ilkelerin 5252 sayılı Yasa"nın 9. maddesine göre değil, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun" un 98 ilâ 101. maddelerine göre belirlenmesi gerektiği, uyarlama yargılaması sonucunda verilen kararlara karşı başvurulabilecek yasa yolunun ise 5275 sayılı Yasanın 101/3. fıkrası uyarınca itiraz yasa yolu olduğu, bu kararların temyizi mümkün olmadığından, 5271 sayılı CMK"nın 264. maddesine göre de, kanun yolunun ve merciinin belirlenmesinde yanılma, başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağından, katılan vekilinin dilekçesi itiraz niteliğinde kabul edilerek itirazın merciince incelenmesi için dosyanın incelenmeksizin mahalline isteme aykırı olarak İADESİNE, 11/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.