Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : İşe iade

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Davacı vekili, davacı işçinin davalı kurumda pano ayak üretim işçisi olarak çalışmakta iken 03.01.2014 tarihinde iş kazası geçirdiğini, bir kaç kez ameliyat olduğunu, istirahatli iken davalı işverence 24.02.2015 tarihinde iş akdine son verildiğini belirterek feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı işveren vekili, davacının geçirdiği iş kazası nedeniyle 12.11.2014 tarihine kadar istirahatli olduğunu, bu tarih itibariyle çalışır raporu verilmesine rağmen davacının 3 gün daha istirahat kullandığını ardından tekrar ameliyat geçirdiğini, işverence davacının istirahat süresi toplamının ihbar önelini altı hafta aşması nedeniyle kıdem tazminatı ödenerek İş kanunu 25/1/b bendine göre iş akdinin haklı nedenle feshedildiğini feshin davacının davranışlarından kaynaklanan geçerli nedene dayandığını savunmuştur.
Mahkemece, davacının iş akdinin davalı işveren tarafından İş Kanununun 25/1-b maddesi uyarınca feshedildiği, davacının 03/01/2014 tarihinde geçirdiği iş kazası sonrası 03/01/2014-29/03/2015 tarihleri arası istirahatli olduğu, ancak davalı işveren tarafından yukarıda belirtilen kanun maddesi gereği 23/02/2015 tarihinde iş akdinin feshedildiği, İş Kanununun 17. maddesindeki bildirim süresinin TİS gereği arttırıldığı ve 10 haftalık bildirim süresinin kararlaştırıldığı, İş Kanununun 25/1 maddesindeki 6 haftalık süre toplamı nazara alındığında davacının 16 haftalık süreyi aşacak şekilde istirahatli kaldığı, bu nedenle iş akdinin davalı işveren tarafından haklı nedenle feshedildiği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
4857 Sayılı İş Kanunu’nun 18.maddesinde iş sözleşmesinin işveren tarafından işçinin yeterliliğinden veya davranışlarından kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanılarak feshedilebileceği düzenlenmiştir. Söz konusu geçerli sebepler İş Kanunu’nun 25.maddesinde belirtilen derhal fesih için öngörülen nedenler yanında, bu nitelikte olmamakla birlikte, işçinin ve işyerinin normal yürüyüşünü olumsuz etkileyen hallerdir. İşçinin yeterliliğinden veya davranışlarından kaynaklanan sebepler ancak işyerinde olumsuzluklara yol açması halinde fesih için geçerli sebep olabilirler. İş ilişkisinin sürdürülmesinin işveren açısından önemli ve makul ölçüler içinde beklenemeyeceği durumlarda, feshin geçerli sebeplere dayandığı kabul edilmelidir. Kanunun gerekçesinde sık sık rapor alınması bu nedenler arasında yer almıştır.
Aynı kanunun 25/I. b maddesinde işçinin hastalık, kaza, doğum ve gebelik gibi hallerde işveren için iş sözleşmesinin bildirimsiz fesih hakkı, belirtilen hallerin işçinin işyerindeki çalışma süresine göre 17 nci maddedeki bildirim sürelerini 6 hafta aşmasından sonra doğacağı belirtilmiştir. 18. maddenin 3. fıkrasının (f) bendinde, hastalık ve kaza halinde bu bekleme süresi içinde geçici devamsızlık nedeni ile feshedilemeyeceği belirtilmiştir.
Dosya içeriğine göre, davalı işyerinde TİS uygulanmaktadır. Her ne kadar İş Kanunu 25/1-b maddesindeki hüküm mevcut olsa da TİS 33/1-a maddesinde iş kazası ile ilgili hüküm bulunduğu anlaşılmıştır. TİS 33/1 de; " İş kazası ve meslek hastalığı nedeniyle çalışmakta olduğu işini yapamaz kesin raporu verilen işçilerden yaşlılık aylığı almaya hak kazanmış olanların iş akitlerinin feshedilebileceği, yaşlılık aylığına hak kazanmamış olanlardan, a) TTK Sağlık birimince raporlarına itirazı veya başka hastanede tetkikine gerek görülmeyenlerin Beden Gücü Yönergesine göre yapabilecekleri başka işlerde çalışmalarını işveren kabul eder" düzenlemesi gereği, Mahkemece SGK ilgili İl Müdürlüğünden davacının iş kazası ile ilgili dosyası getirtilerek kesin işgöremezlik raporu olup olmadığı araştırılmalı eğer kesin işgöremezlik raporu mevcutsa TİS 33. madde hükümlerine göre değerlendirme yapılmalıdır. Eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 20.01.2016 gününde oybirliği ile KESİN olarak karar verildi.