Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/34172 Esas 2016/413 Karar Sayılı İlamı

7. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/34172
Karar No: 2016/413
Karar Tarihi: 20.01.2016

Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/34172 Esas 2016/413 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İş mahkemesinde görülen işe iade davası sonucunda verilen hüküm temyiz edilmiştir. Yargıtay, dosyadaki delilleri, kanuni gerektirici sebepleri ve davacının iş akdinin feshedildiği tarihi inceledikten sonra, davacının işe iade davasını açmak için hak düşürücü süre olan 1 aylık süreyi aşmasına rağmen, işverenin takdir hakkını kullanarak yeniden işe başlatma talebini kabul etmediği ve bunun bir fesih olmadığına karar vermiştir. Bu nedenle, işe iade davasının dinlenilmesi mümkün değildir. Karar, bu ilave gerekçe ile doğru bulunarak onanmıştır. Kanuni dayanaklar ise TİS 49/4. maddesi olarak belirtilmiştir.

7. Hukuk Dairesi 2015/34172 E. , 2016/413 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : İşe iade

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle 23.06.2013 tarihinde davacının iş akdinin işverence feshedildiği ve davacının hüküm giydiği suç nedeniyle bulunduğu cezaevinden tahliye olduktan sonra işverenden fesih belgesini istediği 27.05.2014 tarihinde fesihten haberdar olduğu anlaşılmıştır. İşe iadeye yönelik davasını 11.03.2015 tarihinde açmakla mahkemece davacının işe iade davasını 1 aylık hak düşürücü sürede açmadığı gerekçesiyle davanın reddi doğru ise de davacının tahliye olduktan sonra TİS 49/4. maddesine göre işverenden yeniden işe başlatılmayı talep etmesi ve işverenin de takdir hakkını kullanarak bu talebi kabul etmemesinin iş akdinin feshi niteliği taşımadığı ve buna yönelik işe iade davasının dinlenilmesinin hukuken mümkün olmayıp bunun ikinci fesih olarak değerlendirilmesi de doğru olmadığından sonuçta dava reddedildiğinden davacının tüm temyiz itirazlarının reddiyle sonucu itibariyle doğru olan hükmün bu ilave gerekçe ile ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davacıya yükletilmesine, 20.01.2016 gününde oybirliğiyle KESİN olarak karar verildi.