Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/19054 Esas 2015/90 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b-e, 62/1, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanıkların mahkumiyetlerine ilişkin hükümler, sanıklar tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK"nın 89/1. maddesindeki seçenek cezalardan hapis cezasının tercih edilmiş olması karşısında TCK"nın 50/2. maddesinin amir hükmü uyarınca bu cezanın adli para cezasına çevrilemeyeceğinin gözetilmemesi ve sanık ..."nun sevk ve idaresindeki araç ile ışık kontrollü kavşakta, kırmızı ışık ihlali yapması sonucu gelişen olayda bilinçli taksirin unsurları oluştuğu halde, adı geçen sanık hakkında TCK"nın 22/3. maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık ..."ın eksik inceleme ile hüküm kurulduğuna ve lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine, sanık ..."nun ise kusurunun bulunmadığına ve temel ceza tayini sırasında hesap hatası yapıldığına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik” gerekçelerine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükümlerin bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 1. ve 2. bendlerinin ilk paragraflarındaki “ amaç ve saiki” ibarelerinin çıkartılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12/01/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.