Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2014/13187 Esas 2014/18696 Karar Sayılı İlamı

19. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/13187
Karar No: 2014/18696
Karar Tarihi: 24.12.2014

Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2014/13187 Esas 2014/18696 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Erzurum 2. Asliye Hukuk Mahkemesi'nde görülen menfi tespit davasında, bir kısım çekler yönünden davanın konusuz kalması nedeniyle karar verilmesine yer olmadığına, diğer çekler yönünden ise davacının davalıya borçlu olmadığının tespitine hükmedilmiştir. Ancak, tefhim edilen kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki oluştuğu gerekçesiyle kararın bozulması gerektiği belirtilmiştir.
Kararda geçen kanun maddeleri:
- HMK m. 298/2
- 10.04.1992 gün ve 1991/7 Esas, 1992/4 K. sayılı Yargıtay İçtihatı Birleştirme Büyük Genel Kurulu Kararı

19. Hukuk Dairesi 2014/13187 E. , 2014/18696 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Erzurum 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 03/04/2014
NUMARASI : 2013/1003-2014/500

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı bir kısım çekler yönünden davanın konusuz kalması nedeniyle karar verilmesine yer olmadığına diğer çekler yönünden davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Yerel mahkemenin yargılamayı sonuçlandırdığı kısa kararda, "15/12/2013, 15/01/2014, 30/04/2014 tarihli çekler konusunda esas yönünden karar verilmesine yer olmadığına, 05/05/2014 ve 10/05/2014 tarihli çekler konusunda talebin kabulüne," denildiği halde, gerekçeli kararda “1-) 0010556 nolu 15/12/2013 keşide tarihli 200.000,00 TL bedelli, 0010557 nolu 15/01/2014 tarihli 200.000,00 TL bedelli, 0010560 nolu 10/05/2014 keşide tarihli 400.000,00 TL bedelli çekler yönünden dava konusuz kaldığından karar verilmesine yer olmadığına, 2-) 0010559 nolu 05/05/2014 tarihli 400.000,00 TL bedelli, 0010558 nolu 30/04/2014 keşide tarihli 400.000,00 TL bedelli çekler yönünden davacının davalıya borçlu olmadığının tespitine,” denilmiştir. Böylece tefhim edilen kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki yaratılmıştır. Bu hal, HMK m 298/2 maddesine aykırılık teşkil ettiğinden 10.04.1992 gün ve 1991/7 Esas, 1992/4 K. sayılı Yargıtay İçtihatı Birleştirme Büyük Genel Kurulu Kararı uyarınca bir hüküm kurulmak üzere kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, peşin harcın istek halinde iadesine, 24.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.