
Esas No: 2018/1584
Karar No: 2020/3741
Karar Tarihi: 04.11.2020
Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2018/1584 Esas 2020/3741 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma
HÜKÜM : Beraat, Mahkumiyet
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
15 yaşından küçük olan mağdur ... adına şikâyet hakkının ve kamu davasına katılma yetkisinin yasal temsilcisine ait olduğu, 23.5.2001 doğumlu mağdurun yasal temsilcisi olan ...’nın da 16.01.2015 tarihli oturumda şikâyetçi olmadığını beyan ettiği anlaşılmakla, katılan sıfatı almayan mağdur ...’nın temyiz hakkı bulunmadığından, mağdura 5271 sayılı CMK"nin 234/2. maddesi uyarınca zorunlu olarak atanan vekilin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince REDDİNE,
Sanık ... hakkında, mağdurlar ..., ... ve ...’e yönelik yağma suçundan kurulan mahkûmiyet hükmü ile sanıklar ... ve ... hakkında, mağdurlar ..., ... ile ...’e yönelik yağma suçundan kurulan beraat hükmünün temyiz incelemesinde;
1- Olay günü saat 17.00 sıralarında mağdurlar ..., ... ve ...’ın beraberce park içerisinde oturmakta oldukları, bu esnada sanıklar ..., ... ve ....’ın mağdurların yanına geldikleri, sanık ...’nin önce mağdurlardan sigara istediği ve rızaen aldığı, ardından sanık ...’nin mağdurlardan “Paranızı verin” diyerek para istediği, ancak mağdur ...’ın para vermeyeceklerini beyan ettiği, bunun üzerine sanık ...’nin mağdurlara hitaben “Paralarınızı verin, beşe kadar sayıyorum, yoksa sizi döveriz” dediği, mağdurların yine para vermemeleri üzerine, sanık ...’nin diğer sanık ...’e “Emaneti çıkar” dediği ve bunun üzerine mağdurların korkarak üzerlerinde bulunan paraları çıkardığı, bu şekilde mağdur ...’tan 5.00 TL, mağdur ...’dan 20 TL ve mağdur ...’ten de 50 TL‘nin alındığı olayda; sanıklar ... ve ...’ın üzerlerine atılı yağma eyleminin sübût bulduğu gözetilmeden, kanıtların takdirinde yanılgıya düşülerek yerinde ve yeterli olmayan gerekçeyle yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
2- 5237 sayılı TCK"nın 150. maddesinin 2. fıkrasındaki "Malın değerinin azlığı" kavramının, 765 sayılı TCK"nin 522. maddesindeki hafif ve pek hafif ölçütleriyle, her iki maddenin de cezadan indirim olanağı sağlamak dışında benzerliği bulunmadığı, "Değerin azlığı"nın 5237 sayılı Yasa’ya özgü ayrı ve yeni bir kavram olduğu, Yasa Koyucunun amacı ve suçun işleniş biçimi, olayın özelliği ve sanığın özgülenen kastı da gözetilmek suretiyle, daha çoğunu alabilme olanağı varken, yalnızca gereksinimi kadar, değer olarak da gerçekten az olan şeylerin alınması durumunda, yasal ve gerekçeleri de açıklanarak uygulanabileceği; somut olayda sanıklar ..., ... ve ...’in, kastlarını mağdurlar ..., ... ve ...’ın tüm paralarına özgülediklerinin anlaşılması karşısında; koşulları oluşmadığı hâlde aynı Yasanın 150/2. maddesiyle sanık ...’nun cezasından indirim yapılması,
Uygulamaya göre de;
3- Sanık ... hakkında, 5237 sayılı TCK"nin 150/2. maddesi gereğince en fazla 1/2 oranında indirim yapılması gerekirken, 2/3 oranında indirim yapılması sureti ile eksik ceza tayini,
4- Yaşı 18’den küçük mağdurların beyanlarının alınması sırasında yasal zorunluluk nedeniyle bulundurulan psikolog bilirkişi ile kameraman bilirkişiye yapılan toplam 150,00 TL’lik ödemenin yargılama gideri sayılmayacağı ve bu giderlerin Devlet Hazinesince karşılanacağı gözetilmeden, sanık ...’dan tahsiline karar verilmesi suretiyle Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-e maddelerine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... savunmanı ile o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 04.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.