Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/5908 Esas 2022/8898 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte belge düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın yokluğunda verilen hükmün, sorgusunda bildirdiği adresine öncelikli olarak 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre tebliğ edilmesi, tebligatın bila tebliğ iade dönmesi hâlinde MERNİS adresine tebliğ işleminin yapılması gerekirken, MERNİS adresine doğrudan Tebligat Kanun'un 21/2. maddesi gereğince yapılan 21.08.2015 tarihli tebliğ işleminin usule uygun olmadığı anlaşılmakla; sanığın öğrenme üzerine 22.09.2015 tarihinde verdiği temyiz dilekçesinin süresinde olduğu kabul edilip temyiz isteminin reddine ilişkin 20.10.2015 tarihli ek karar kaldırılarak yapılan incelemede:
1) Gaziantep Cumhuriyet Başsavcılığının 11.07.2014 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında, 213 sayılı VUK’nin 367. maddesine göre dava şartı olan mütalaa ve ekindeki vergi suçu raporuna uygun olarak “2012 takvim yılında sahte belge düzenleme” suçundan kamu davası açıldığı, birbirinden ayrı ve bağımsız suçlar olan “sahte belge düzenleme” ve “sahte belge kullanma” suçlarının birbirine dönüşmeyeceği gözetilmeden, “sahte belge düzenleme ve kullanma” suçundan hüküm kurulması suretiyle, hükmün karıştırılması yasaya aykırı,
2) Kabule göre de; hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK’nin 7/2. maddesi de gözetilerek sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince diğer yönleri incelenmeyen hükmün BOZULMASINA, 17.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.