Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Özel hayatın gizliliğini ihlal
Hüküm : TCK"nın 134/1-1, 134/1-2, 62, 51/1-3, 53/1-a, b, d, 53/2. maddeleri gereğince mahkumiyet

Özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Oluşa ve dosya kapsamına göre; katılan ..."nin çalışmakta olduğu banka şubesine gelen sanık ..."in, kredi başvurusu yapıp, katılanın masasının önündeki koltuğa oturarak, işlemlerinin tamamlanmasını beklediği sırada, katılanın bir başka müşterisiyle ilgilenmesini fırsat bilip, kamera fonksiyonunu açık hale getirdiği cep telefonunun çekim yönünü, katılanın etek altına odaklayarak, onun bilgisi ve rızası dışında erojen bölgelerinin görüntüsünü kaydettiğine dair kabulde ve eylemin hukuki nitelendirmesinde bir isabetsizlik görülmemiş; TCK"’nın 61/1. maddesinde yer alan ölçütler nazara alınarak, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar birlikte ve isabetle değerlendirilip, denetime olanak verecek ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle, aynı Kanun"un 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, temel cezanın asgari hadden tayin edilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sebebi sayılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin sübuta, teşebbüs hükmünün uygulanmamasına, hükmün açıklanmasının geri bırakılmamasına ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hükmedilen 1 yıl 8 ay hapis cezası ertelenen sanık hakkında, TCK"nın 53. maddesi tatbik edilirken, anılan maddenin 1. fıkrasının (e) bendindeki hak yoksunluğunun takdiren uygulanmaması durumunda, sanığın, aynı madde ve fıkranın diğer bentlerindeki hakları kullanmaktan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği ve sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık haklarından yoksun bırakılamayacağı gözetilmeden, sanık hakkında TCK’nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (c) bendi uygulanmamak suretiyle aynı maddenin 3. fıkrasına aykırı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun"un 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 53. maddenin uygulanmasına ilişkin 8 numaralı paragrafının hüküm fıkrasından çıkarılarak,
yerine, “Sanığın kasten işlemiş olduğu suçtan dolayı hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak TCK"nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (a), (b), (c) ve (d) bentlerindeki hakları kullanmaktan aynı Kanun"un 53. maddesinin (2) numaralı fıkrası gereğince hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına; ancak, hapis cezası ertelenen sanığın, TCK"nın 53. maddesinin (3) numaralı fıkrası gereğince, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık haklarından ve TCK"nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (e) bendindeki haklardan yoksun bırakılmasına yer olmadığına,” ibaresinin eklenmesi suretiyle, eleştirilen husus dışında, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.