Davacı, ilk kesintitarihinden itibaren tarım Bağ-Kur sigortalısı olduğunun tesbitine    karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, mahkemenin yetkisizliği nedeniyle reddine karar vermiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, tarım Bağ-Kur  sigortalılık  süresinin tesbiti istemine ilişkindir. Bu yönüyle uyuşmazlığın 2926  sayılı Tarımda Kendi Adına ve Hesabına Çalışanlar Sosyal Sigortalar Kanunu"ndan kaynaklandığı  açık, olup, 2926  sayılı Yasa"da  yetki ile  ilgili bir düzenleme bulunmadığına  göre,  uyuşmazlığın 5521 sayılı  İş Mahkemeleri  Kanunu"nun  15. maddesinin yollamada bulunduğu Hukuk Usulü  Muhakemeleri  Kanunu"nun 9.ve 17. maddeleri gereğince  çözümlenmesi gerektiği ortadadır.  HUMK"nun 9. maddesi uyarınca  Kurum  merkezinin bulunduğu  Ankara"da dava açılabileceği gibi 17. maddesine  göre de şubesinin bulunduğu Konya"da da dava  açılabilir.  Bunun için uyuşmazlığın  şube işleminden kaynaklanmasına gerek yoktur.  Genel müdürlük adına  işlem yapmak  üzere davanın açıldığı yerde  şubenin bulunması yeterlidir.  Öte yandan Kurumu temsilen  kurum  avukatlarının  şubenin bulunduğu yerde kurum aleyhine açılan davaları takibe yetkili oldukları da açıktır. Tersinin kabulü halinde  Anayasa"nın  141  ve Hukuk Usulü  Muhakemeleri Kanunu"nun 17.  maddelerinde öngörülen  emredici nitelikteki hükümlerde göz ardı edilmiş olur ki,  bu durumun hukukça  korunmasına olanak bulunmadığı da tartışmasızdır.
Somut  olayda, davanın  şubenin bulunduğu yerde açıldığı,  dolayısıyla mahkemenin yetkili  olduğu kabul edilerek davanın görülmesi gerekirken  yetkisizlik kararı verilmesi isabetli  görülmemiştir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki  olgular  göz önünde  tutulmaksızın dava  dilekçesinin  yetki yönünden reddine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir. 
O halde, davacının  bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 10.12.2007  gününde oybirliğiyle karar verildi.