MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı kooperatif vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

-K A R A R-
Davacı vekili, davalının müvekkili hakkında icra takibi başlattığını ancak takibe konu senetlerdeki imzaların davacıya ait olmadığını ileri sürerek, davacının, davalıya borçlu olmadığının tespitine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; takibe konu senetlerdeki imzaların davacıya ait olmadığı, davalı tarafından teklif edilen yeminin davacı tarafından eda edildiği, davalının borcun varlığını ispat edemediği, takibin haksız ve kötüniyetli yapıldığı gerekçesiyle, davanın kabulüne, 496,28 TL kötüniyet tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1)Dava, İcra ve İflas Kanunu"nun 72. maddesine dayalı olarak davacının borçlu olmadığının tespiti istemine ilişkindir. Mahkemece davalı Tarım Kredi Kooperatifi"nin harçtan muaf olduğu gerekçesiyle harç alınmasına yer olmadığına karar verilmiş ise de 1581 sayılı Tarım Kredi Kooperatifleri ve Birlikleri Kanunu"nun 19/B-a maddesi uyarınca bu kooperatifler, davacı oldukları davalarda harçtan muaftır. Dolayısıyla, somut olayda harçtan muafiyeti söz konusu değildir. Davalıdan harç alınmasına karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm tesisi doğru değildir.
2) Mahkemece kısa kararda, "davanın kabulü ile 2006/632 sayılı takip dosyasında takip tarihi itibariyle borçlu olmadığının tespitine" karar verildiği halde, gerekçeli kararın hüküm kısmının ikinci paragrafında, ayrıca "davacıyı menfi tespit davası açmaya zorlayan takibin haksız ve kötüniyetli olması nedeniyle davacının uğradığı zararlarına karşılık olmak üzere 496,28 TL tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesi" şeklinde hüküm kurulmak suretiyle kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki yaratılmıştır. Bu hal, 6100 Sayılı HMK"nun 298/2. maddesine (1086 Sayılı HUMK"nun 381/2. m.) aykırılık teşkil ettiğinden, 10.04.1992 gün ve 1991/7 - 1992/4 esas - karar sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu kararı uyarınca bir hüküm kurulmak üzere kararın bozulması gerekmiştir.
3)Bozma nedenine göre davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (2) no"lu bentte açıklanan davalı vekilinin temyiz itirazları kabul edilmek suretiyle (1) ve (2) no"lu bentlerde açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, (3) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 04.04.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.