Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/3292 Esas 2021/4760 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2021/3292
Karar No: 2021/4760

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/3292 Esas 2021/4760 Karar Sayılı İlamı

Özet:

18. Hukuk Dairesi tarafından verilen karara göre, davacı erkek tarafından açılan davada taraflar arasında boşanma kararı verilmiş ve manevi tazminat talebi reddedilmiştir. Davalı kadın tarafından yapılan temyiz başvurusunda boşanma kararı ve tazminat miktarları ile nafaka miktarlarına dair hükümler temyiz edilmiş ancak boşanma kararı kesinleşmiş olduğu için sadece ferilerin miktarına dair hükümler temyiz edilebilir. Mahkeme, davalı kadının diğer temyiz itirazlarını yersiz bularak, sadece manevi tazminat talebinin reddinin bozulmasına hükmetmiştir. Boşanma sebebiyle manevi tazminat talebi için, boşanmaya sebep olan davranışların tazminat talep eden eşin kişilik haklarına saldırı niteliği taşıması gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle mahkeme, davalı kadının kişilik haklarına saldırı niteliği taşımayan davacı erkeğin kusuruna dayandırdığı boşanmaya sebebiyet veren davranışlar için manevi tazminat talebini reddetmiştir.
Kanun Maddeleri:
- Türk Medeni Kanunu Madde 174/2

2. Hukuk Dairesi 2021/3292 E. , 2021/4760 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi 18. Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı erkek tarafından kusur belirlemesi, aleyhine hükmedilen tazminatlar ve istinaf yargılamasında vekâlet ücretine hükmedilmemesi yönünden; davalı kadın tarafından ise boşanma hükmü ve tazminatlar ile nafakaların miktarı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Davalı kadın tarafından, ilk derece mahkemesince verilen hükme karşı boşanma hükmü yönünden istinaf kanun yoluna başvurulmayıp sadece boşanmanın ferileri yönünden başvurulmakla, hüküm boşanma yönünden kesinleşmiştir. Bu itibarla, davalı kadının kesinleşen boşanma hükmüne yönelik temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2-Tarafların sair temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
a-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davalı kadının tüm, davacı erkeğin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
b-Boşanma sebebiyle manevi tazminata hükmedilebilmesi için, boşanmaya sebebiyet veren vakıaların tazminat talep eden eşin kişilik haklarına saldırı niteliği taşıması zorunludur. Yapılan yargılama ve toplanan delillerden; boşanmaya sebebiyet veren davacı erkeğin fiili ayrılığa neden olma ve bağımsız konut temin etmeme kusurları davalı kadının kişilik haklarına saldırı niteliğini taşımamaktadır. Türk Medeni Kanununun 174/2. maddesi koşulları kadın yararına oluşmamıştır. O halde, davalı kadının manevi tazminat isteminin reddi gerekirken yazılı şekilde kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Davalı kadının boşanma hükmüne yönelik temyiz dilekçesinin (1.) bentte açıklanan nedenlerle REDDİNE, yukarıda (2/b) bendinde gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddi ile kararın (2/a) bendinde gösterilen nedenlerle ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 292.10 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 14.06.2021 (Pzt.)