Kasten yaralama - hakaret - tehdit - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18579 Esas 2020/2239 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18579
Karar No: 2020/2239
Karar Tarihi: 06.02.2020

Kasten yaralama - hakaret - tehdit - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18579 Esas 2020/2239 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanık hakkında tehdit ve kasten yaralama suçlarından mahkumiyet kararı verilmiş, hakaret suçundan ise yetersiz gerekçeyle mahkumiyet kararı verilmiştir. Anayasa Mahkemesinin 2015 yılında yayımlanarak yürürlüğe giren kararından sonra 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı ibarelerinin iptal edilmesine rağmen, bu durum infaz aşamasında dikkate alınabileceği için bozma nedeni yapılmamıştır. Hakaret suçundan verilen mahkumiyet kararı bozulmuştur ve sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunmaktadır. Bu kararda bahsedilen kanun maddeleri şu şekildedir: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. ve 125/4. maddeleri, 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi ve 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişen 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi.

3. Ceza Dairesi 2019/18579 E. , 2020/2239 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama, hakaret, tehdit
HÜKÜMLER : Mahkumiyetlerine dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında tehdit ve kasten yaralama suçlarından kurulan mahkumiyet
hükümlerine yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2) Sanık hakkında hakaret suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz nedenlerinin reddine, ancak;
a)5237 sayılı TCK"nin 125/4. maddesinde ağırlaştırıcı neden olarak öngörülen aleniyetin gerçekleşmesi için olay yerinde başkalarının bulunması yeterli olmayıp, hakaretin belirlenemeyen sayıda kişi ve herkes tarafından görülme, duyulma ve algılanabilme olasılığının bulunması, herhangi bir sınırlama olmaksızın herkese açık olan yerlerde işlenmesi gerekmekte olup, somut olayda hakaret eyleminin, Sultanbeyli Toplum Sağlığı Merkezi"ne bağlı Gazi Mahallesi Aile Sağlığı Merkezi"nde bulunan hemşire odasında gerçekleşmesi karşısında, aleniyet unsurunun ne şekilde oluştuğu açıklanıp tartışılmadan, yetersiz gerekçe ile sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 125/4. maddesinin uygulanmasına karar verilmesi,
b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 06.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.